Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Κάποιες μέρες δεν είναι σαν τις άλλες

Κάποιες μέρες δεν είναι σαν τις άλλες, τις συνηθισμένες. Μια τέτοια ήταν η προχθεσινή. Το ωραίο είναι όταν αυτές είναι και απρόσμενες. Είχα βέβαια, κανονίσει με την Ελευθερία να πιούμε καφέ στο καφέ της γειτονιάς μου, αλλά κατά τα άλλα, δεν υπήρχε καμία έκπληξη στον ορίζοντα. Και ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο και ήταν... Η φιλενάδα μου, η κολλητή μου από την Γ' τάξη γυμνασίου, πριν από...., άσε καλύτερα, πόσα χρόνια.
Δεν ήθελε να με ενοχλήσει, άκουσον άκουσον, αργά τη νύχτα και πήγε .... σε ξενοδοχείο. Απαράδεκτο, φιλενάδα!

Καιρό πολύ έλεγε πως θα κατέβει από την Αθήνα για δουλειά και όταν την προηγούμενη, παρόλο που με είχε ειδοποιήσει πως θα έλθει, δεν ήλθε, θεώρησα πως για άλλη μια φορά δεν πρόλαβε, και ανέβαλε το ταξίδι της. Δεν μου είπε πως είχε να παρουσίασει στο δημοτικό συμβούλιο του Ρεθύμνου τη μελέτη που εδώ και χρόνια παλεύει. Και έγινε η
παρουσίαση, και εισέπραξε τα συγχαρητήρια, (εδώ δεν ισχύει το ουδείς προφήτης στον τόπο του) και η κολλητή της έλειπε. Μέσα στο άγχος και το τρέξιμο νόμιζε, λέει, πως μου το είχε πει.
-Καλά, δεν αναρωτήθηκες γιατί δεν ήμουν εκεί; τη ρώτησα μετά.

-Αναρωτήθηκα, αλλά... (είχε ξεχάσει και το κινητό της στην Αθήνα, οπότε καμία δυνατότητα επικοινωνίας).

Τέλος πάντων. Και τον καφέ μου ήπια με την Ελευθερία, και ήλθε και η φίλη μου εκεί, και αλλάξαμε καφετέρια, και λέγαμε, λέγαμε, λέγαμε και δεν προφταίναμε. (Φωτογραφίες... δεν υπάρχουν. Εδώ δεν προφταίναμε τις γλώσσες μας, τη μηχανή θα σκεφτόμουνα!)
Και ήλθε η ώρα του φαγητού. Να μετακινηθούμε με τα πόδια, να απολαύσουμε τη λιακάδα, έκανε την πρόταση εκείνη. Σιγά μην της έφερνα αντίρρηση! Μαζί σου και στον Άδη ήμουν εκείνη τη στιγμή.

Και ξεκινήσαμε μια βόλτα στο Ενετικό λιμάνι του Ρεθύμνου, που ήταν άδειο από τουρίστες ή ντόπιους, και που μας έβγαλε μπροστά στο μαγαζί της Μαρίας, μιας άλλης συμμαθήτριας. Το γλυκό ήρθε κι έδεσε! Καθίσαμε, βεβαίως βεβαίως, και απολαύσαμε παρέα παλιών συμμαθητριών που συναντήθηκαν με μεγάλη και ειλικρινή χαρά, τα μεζεδάκια της μαμάς της Μαρίας, την περιποίηση της Μαρίας, τα ανέκδοτα του Σταύρου, του αδελφού της Μαρίας που έπαιξε και μπαγλαμά και μπουζούκι, τα ψαράκια που τσιμπούσαν στο λιμάνι ό,τι τους πετάγαμε, τη λιακάδα, την ηρεμία του άδειου λιμανιού με τις βαρκούλες.
..
Όλο αυτό ήταν μόνο 4 ώρες. Σας ευχαριστώ πολύ φιλενάδες για τις όμορφες ώρες που μου χαρίσατε!

19 σχόλια:

Unknown είπε...

Και μεισ φιλεναδα για την φιλια σου ,την αγαπη σου και τις καλες και ομορφες κουβεντες σου ,ειναι κατι που λειπει απο τη ζωη μας και μας κανει ολους κουμπωμενους καικλεισμενους στο καβουκι μας.Εμενα το διαδυκτιο μου επεφυλλαξε εκληξεις.Φιλακια καλη μου.

venceremos είπε...

καλη μερααααα. καλη Κυριακη!!
πρωινη πρωινη βλεπω.
Μ αυτες τις συμμαθητριες εχει πολυ γουστο. οταν συναντιομαστε χαμος γινεται, λεμε λεμε λεμε...
και σε αλλες τετοιες στιγμες ευχομσι με υγεια κ χαρα...
φιλια καρυστινα

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα Φωτεινή μου :)

Πάντα τέτοιες εκπλήξεις να έχουν οι μέρες σου...!

Sophia Kollia είπε...

Πολύ ζηλεύω, με την καλή έννοια,!
Μπράβο σας και πάντα τέτοια. Εδώ με έχει φάει η μοναξιά. Πολλοί οι άνθρωποι γύρω μου αλλά ,πρέπει να προσέχεις τι λές πώς το λές, και στο τέλος λές τα βασικά και τέλος...
Τέλος πάντων,
καλή βδομάδα, με πολλούς φίλους και καφέ.

Φωτεινή S είπε...

@Eλευθερία,
κι εμένα το διαδίκτυο μου επεφύλαξε εκπλήξεις. Τα έχουμε πει αυτά.
Φιλάκια, τα λέμε αύριο

@Venceremos,
Καλημέρα, αν και σε λίγη μουντάδα φέρνει σήμερα.
Τα λέμε από το τηλέφωνο συχνά-πυκνά αλλά από κοντά έχει άλλη γλύκα.
Φιλιά ρεθεμνιώτικα

@Αμάλθεια,
καλή σου μέρα, κοπέλα μου.
και σ' εσένα εύχομαι τέτοιες μικρές χαρές που είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας.

@Σοφία,
μη νομίζεις. Παντού τα ίδια είναι, αλλά κρατώ από τα παλιά (γυμνάσιο, πανεπιστήμιο) κάποιους φίλους σ' όλη την Ελλάδα και το τηλέφωνο παίρνει φωτιά όταν το πιάσω.
Καλή βδομάδα και σ εσένα

Artanis είπε...

Πω πω, τί μου θυμίζεις με την εικόνα του λιμανιού...Εκέι, στο ναυτικό μουσείο χωρίς να ξέρω, ξανασυγκινούμουν πέρυσι το καλοκαίρι μπροστά στα κατορθώματα των Μαορί, στη Μάχη της Κρήτης, και τώρα θα πάω να τους γνωρίσω από κοντά...
Θα μου λείψει το Ρέθυμνο...

δεσποιναριον είπε...

Πω πωωω βολτα στην παραλια με παρεα και απ' ολααα!!! Υπεροχα! Να το ξανακανετε!

Φωτεινή S είπε...

@Αrtanis,
Το λιμάνι του ρεθύμνου μοιάζει με των Χανίων. Εκεί είναι το Ναυτικό Μουσείο. Αλλά δεν πειράζει. Οι διαφορές είναι πολύ μικρές και δεν φαίνονται πάντα στις φωτογραφίες.
Πότε φεύγεις;
Φιλιά

Φωτεινή S είπε...

Δεσποινάριον,
δεν είναι εύκολο να το κάνουμε συχνά γιατί η φίλη μου μένει στην Αθήνα και ξεκλέβει μόνο ώρες για το Ρέθυμνο πια. Αυτές όμως οι ώρες είναι τελικά πολύτιμες!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Τί όμορφο άνθρώπινο σκηνικό, ένθετο σε ένα άλλο σκηνικό ,αυτό της όμορφης πόλης σου. Και η μνήμη των μαθητικών χρόνων να γίνεται γέφυρα ως το σήμερα και να μη ξέρετε τι να πρωτοπείτε: Τα τότε ή τα τώρα;

e-ioannis είπε...

Ομορφα πραγματα

Artanis είπε...

Τόσο πολύ τα μπέρδεψα; Συγγνώμη...Έχω έρθει πάντως και στα δυο...Και έιναι υπέροχα...
Πανέμορφη η Κρήτη μας, πανέμορφη...
Σε φιλώ...

Φωτεινή S είπε...

@Artanis.
μοιάζουν πολύ κια για κάποιον που κάνει τον γύρο της Κρήτης είναι λογικό να τα μπερδέψει. Δεμ είσαι η μόνη
Φιλιά

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πω!πω!..Δηλαδή άντε να περάσεις από την Κρήτη και να πέσεις εντός του Δικτύου Συμμαθητριών Φωτεινής!.. Έχετε απλωθεί σε όλη την πόλη, είναι αδύνατον να σας ξεφύγει κανείς ( και..ευτυχώς, δηλαδή.)
Ωραίες στιγμές..

Roadartist είπε...

Τι ομορφα.. τυχερη Φωτεινη !!!!
Εμεις βολτες σε τετοια μερη..μονο σε διακοπες.. για λιγες μερες.. ;)

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα Φωτεινή
φοβερή περιγραφή! Είδες, ποιός ξέρει τι μαγικά έγιναν στον ουρανό, για να σου μετατρέψει την ανιαρή καθημερινότητα, σε μια χαρούμενη και τρυφερή γιορτή!
Πολλά φιλιά!!

Ανώνυμος είπε...

Aκολουθώντας άγνωστες διαδρομές σε αξιόλογες ιστοσελίδες βρέθηκα στη σελίδα του Διονύση του Μάνεση και της παρέας του. Ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση. Τον Διονύση τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια, τότε που πρωτοδιοριζόμενη στην όμορφη Ζάκυνθο άφηνα πίσω μου την ιδιαίτερη πατρίδα μου την Κρήτη. Ο Διονύσης είναι ένας από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ζεστός φίλος με ανθρώπινες αξίες, σπουδαίος επιστήμονας , άξιος δάσκαλος, που όμως έχασε η ιδιαίτερη πατρίδα του η Ζάκυνθος και φυσικά εμείς που τον αγαπάμε και τον εκτιμάμε.
Διονύση χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω και εύχομαι ολόψυχα σε σένα και την οικογένειά σου Κάθε Καλό

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μαράκι!
Τι έκπληξη! Τώρα που πρόλαβες και τα είπες τα καλά λόγια, έμεινε να πω κι εγώ κάτι; Ή νόμιζες πως θα τη γλιτώσεις;
Τώρα, βέβαια...δημόσιος χώρος..
Δεν ξέρω, λοιπόν, αν θυμάσαι πώς βούρκωναν τα μάτια μου, όταν μου ανακοίνωνες επιλογές ζωής που θα σε κρατούσαν στη Ζάκυνθο, δίπλα σε έναν άνθρωπο μάλαμα..
Δεν ξέρω αν θυμάσαι το χαμόγελο που μ'έκανες να απλώνω στην κάθε μας συνάντηση..
Και..και..και..
Χάρηκα πολύ που σε βρήκα και εδώ. Έτσι κι αλλιώς, την "εξαφάνισή" μου απ' το νησί κι από ανθρώπους αγαπημένους σαν και σένα τη φέρω βαρέως - τουλάχιστον τα φιλόξενα ιστολόγια μάς δίνουν ένα χώρο κάτι τις να άρουμε..
Πολλά φιλιά ( σου γράφω και στου σχολείου μας το μπλογκ - όποτε και αν θες, κάνε τις βόλτες σου )

( Φωτεινή, να που μάζεψες και της διασποράς τις κρητικές!!! Βρε, ποιος γλιτώνει, τελικά;! )

Φωτεινή S είπε...

@Διονύση,
και αυτό είναι ένα από τα καλά του διαδικτύου. Αυτά κρατάμε.
Φιλιά!

@Μαρία Νεονάκη
Καλωσόρισες στο σπιτικό μου!
Μ' αυτά και μ' αυτά ξέχασα να σε καλωσορίσω, αλλά σε "κάρφωσα".

@Rοadartist,

@Στέλιο,
σας χαιρετώ! Συγβώμη για την καθυστέρηση. Είμαι σε μια κατάσταση... Δείτε σημερινή ανάρτηση.
Καληνύχτα