"Η αδελφότητα των στεναγμών" του Νίκου Ντακάκη από τις εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς έκανα την τελευταία μου ανάρτηση σε αυτόν εδώ τον χώρο. Στοίχειωσε αυτός ο "Επιθεωρητής" εδώ μέσα.
Τελικά το blogging είναι δύσκολη υπόθεση. Θέλει κόπο και χρόνο. Από τη στιγμή που δεν είμαι διατεθειμένη να βγάλω τα εσώψυχά μου στο διαδίκτυο, (δεν ενδιαφέρει κανέναν η καθημερινότητά μου), το άφησα. Κράτησα και κρατώ ό,τι είναι καλό, ό,τι συνάντησα όλον αυτό τον καιρό εδώ μέσα που αξίζει, (φίλους και επαφές), και οι εξομολογήσεις... προσωπικά μόνο.

Αφορμή για την ενεργοποίηση αυτή στάθηκε η έκδοση του βιβλίου του Νίκου Ντακάκη   "Η αδελφότητα των στεναγμών"    από τον εκδοτικό οίκο Α.Α.Λιβάνη.
Ένα βιβλίο που πέρασε από τα χέρια μου, από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία, αφού το δαχτυλογράφησα από το χειρόγραφο του συγγραφέα. Το πονάω σαν δικό μου και χαίρομαι με την επιτυχία του.
Δικαιούμαι, νομίζω, να καμαρώνω και να πανηγυρίζω γι' αυτό.

Aυτό είναι! Δείτε το!

"Η αδελφότητα των στεναγμών"

Έτσι κάνουν τα παληκάρια!

.....Αυτός λοιπόν είχε όλα τα πάθη˙ μα τα’κοψε όλα, με το σπαθί. Κάπνιζε σα φουγάρο˙ ένα πρωί σηκώθηκε, πήγε στο χωράφι ν’αλετρίσει, έφτασε, ακούμπησε στο φράχτη, έχωσε, θεριακλής όπως ήταν, με λαχτάρα το χέρι του στη ζώνη, να βγάλει την καπνοσακούλα, να στρίψει ένα τσιγάρο πριν πιάσει δουλειά. Τραβάει την καπνοσακούλα, άδεια, πανί με πανί˙ είχε ξεχάσει να την γεμίσει στο σπίτι.»

Άφρισε από το κακό του, μούγκρισε˙ και μονομιάς, μ’ένα πήδο, στράφηκε πίσω κι άρχισε να τρέχει κατά το χωριό˙ τον είχε, βλέπεις, κυριέψει το πάθος.

Μα ξαφνικά, εκεί που’τρεχε – ο άνθρωπος σου λέω είναι μυστήριο – στάθηκε, ντράπηκε, έβγαλε την καπνοσακούλα, την έκανε με τα δόντια του χίλια κομάτια και την τσαλαπάτησε λυσσασμένος»-Άτιμη, άτιμη! μούγκριζε˙ πουτάνα!»Κι από την ώρα εκείνη, σε όλη του τη ζωή, δεν έβαλε τσιγάρο στο στόμα του.»

Έτσι κάνουν τα παλικάρια, αφεντικό˙ καληνύχτα!

Απόσπασμα από τον '΄Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Νίκου Καζαντζάκη.

Σήμερα που αρχίζει η απαγόρευση του καπνίσματος στα μαγαζιά μπήκα στον πειρασμό και το αντέγραψα από την Κατερίνα με το Οικο-φυσικά οικεία

Πάει κι αυτός!

Άλλος ένας μεγάλος Έλληνας έφυγε!
Από την πρώτη στιγμή που είδα αυτή τη διαφήμιση ήθελα να την κρατήσω.
Δυστυχώς η αφορμή δεν είναι ευχάριστη.
Καλό ταξίδι, Καραγκιόζη!

Background

Kι εκεί που δεν το περίμενα, έρχεται το Δεσποινάριον και παρουσιάζει το νέο της γραφείο όπου το μπακγκράουντ του υπολογιστή της είναι ένα κολλάζ από το ρεθεμνιώτικο καρναβάλι.
Πολύ μεγάλη και ωραία έκπληξη για μένα. Πού να ξέρει ότι εγώ έχω "κλέψει" δική της φωτογραφία με θάλασσα και τη βλέπω κάθε μέρα στην οθόνη μου;!
Θα μου πεις, στο Ρέθυμνο μένεις, δεν έχεις μια δική σου φωτογραφία να βάλεις;
Κι όμως! Τέτοιο χρώμα θάλασσα δεν έχω.
Ασημένια! Δεν είναι υπέροχη;
Σ΄ευχαριστώ, Δεσποινάκι, για τη φωτογραφία σου!

"Αποτοξίνωση" αναγκαστική!

UPDATE 22/12/2008: Τελικά η αποκατάσταση ήταν προσωρινή.
Μια ανάσα πριν σβήσει οριστικά η "μητρική".
Χρειάζεται αντικατάσταση, λέει.
Ίσως κι ο επεξεργαστής.
Ελπίζω να τον έχω την παραμονή των Χριστουγέννων.
Εύχομαι Καλά Xριστούγεννα σε όλους με αγάπη και υγεία!

Και ξαφνικά, ο καθημερινός μου φίλος αρνείται να υπακούσει στις εντολές μου. Φίλος και του δίνεις εντολές; θα πεις. Εμ, τον perconal computer εννοώ. Αυτόν τον φίλο που με φέρνει σε επαφή με όλον τον κόσμο, κυριολεκτικά. Από την Ανατολή μέχρι τη Δύση.
Ο υπολογιστής, λοιπόν, δεν άνοιγε με κανένα τρόπο και κατέφυγα σε "μάστορα".
Πότε δεν μπορώ εγώ, πότε δεν μπορεί αυτός, πότε το ένα, πότε το άλλο, έμεινα δέκα μέρες χωρίς επαφή με την μπλογκόσφαιρα. "Αποτοξίνωση" αναγκαστική.
Τα γεγονότα (Δεκεμβριανά 2008 τα αποκαλώ εγώ, κάπου είδα τον τίτλο και μου άρεσε), να τρέχουν κι εγώ να μην έχω ιδέα τι γίνεται.
Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά είχα και προγραμματισμένες αναρτήσεις (στο μυαλό μου πάντα, γιατί αν ήταν έτοιμες θα έβγαιναν μόνες τους).
Ήταν η 10η Δεκεμβρίου (60 χρόνια από την διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων),
η 11η Δεκεμβρίου (παγκόσμια ημέρα του παιδιού), αλλά πιο πολύ στεναχωρήθηκα για την εκδήλωση του Ξεμπλογκαρίσματος για τα παιδιά στις φυλακές.
Τώρα που κάνω την γύρα μου ανακαλύπτω υπέροχα πράγματα. Σκέψεις διαφόρων ανθρώπων που με εκφράζουν απόλυτα ή στο περίπου σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Άρχισα να τα μαζεύω όλα αυτά και θα τα βάλω εκεί που είναι η θέση τους, έστω κι αν δεν είναι όλα επίκαιρα, μόνο και μόνο για να έχω κάπου μαζεμένα.

Τέτοια είναι:
Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη
Το κείμενο "Ντρέπομαι" με υπογραφή ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
.
.

Δυστυχώς...αποτύχαμε.

Ένας απλός άνθρωπος έγραψε:
Έχετε μιλήσει ποτέ με τα 15χρονα; Όχι. Γιατί όλοι μας τα θεωρούμε ηλίθια, αργόσχολα και επαναστάτες με τα λεφτά του μπαμπά. Είναι εύκολο να βάλουμε την διαχωριστική γραμμή μεταξύ ημών των ώριμων και εκείνων των ανώριμων. Όταν εμείς είχαμε το δικαίωμα στα 14 και στα 15 μας να λέμε ότι θέλουμε να γίνουμε αστροναύτες, ποιητές, επαναστάτες, κανείς δε βούλωσε το στόμα των ονείρων μας. Τώρα έχουμε απαίτηση, ως βολεμένα όντα, να κατακρίνουμε και να βάζουμε τα παιδιά να έχουν συγκεκριμένα όνειρα: Να βρεις δουλειά και να βολευτείς και εσύ. Ποιοι, όλοι εμείς που είχαμε όνειρα άπιαστα και ακόμα αναθεματίζουμε που δεν γίναμε αυτό που ονειρευόμαστε στα 15 μας. Εμείς λοιπόν, κάναμε μία γενιά που δεν έχει άπιαστα όνειρα. Γεννήσαμε παιδιά που έχουν ως πρότυπο όχι τους δικούς μας αυτοδημιούργητους πατεράδες, όχι τους οικοδόμους που δούλευαν από νύχτα σε νύχτα, όχι τους γονιούς που δούλευαν για να τους ξεπεράσουμε. Κάναμε μία γενιά που έχει εμάς ως πρότυπα. Και τί πρότυπα είμαστε εμείς; Είμαστε οι κύριοι με το καινούργιο αυτοκίνητο και διαμέρισμα με δάνειο, με την πλάσμα TV με δώρο playstation για το παιδί (για να μας αδειάζει την γωνιά όταν γυρνάμε «φορτωμένοι» από το γραφείο), με τα ραντεβού για extensions και γαλλικό μανικιούρ, με στόχο ένα 4Χ4, με γκόμενο ή γκόμενα τα απογεύματα που το παιδί κάνει 2ωρο «ιδιαίτερο».
Και έχουμε την σιγουριά ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τις μικροκομπίνες μας! Ότι δεν καταλαβαίνουν όταν γυφτοκαμαρώνουμε που καθίσαμε δίπλα στον βουλευτή ή στον Δήμαρχο σε ένα κοκτέιλ πάρτυ αλλά και ούτε ότι αρχίζουμε να γλείφουμε τον κάθε κρατικό υπάλληλο όταν είναι έτοιμος να μας «χώσει» το χαράτσι. Ας βάλουμε μία φορά τον εαυτό μας στα μάτια ενός 15χρονου για να δούμε τί βλέπουν πάνω μας επί καθημερινής βάσης. Την καθημερινή μας ξεφτίλα όταν παίρνουμε δωράκι στα παιδιά μας το καινούργιο κινητό τηλέφωνο, το δερμάτινο μπουφάν μάρκας για να έχουμε το θράσσος να τους λέμε: «Τί σου λείπει, εγώ χρεώνομαι για να έχεις εσύ τα πάντα». Και όταν σε κοιτάνε με εκείνα τα μάτια που είναι καθρέπτης, ο οποίος δείχνει την γύμνια σου, τους δίνεις 50 ευρώ να πάνε στην in καφετέρια για να ξεχάσουν την ξεφτύλα σου. Τα παιδιά είναι στον δρόμο γιατί αν μείνουν στο «κωλομεγλυφάτο» σπίτι μας ή θα μας χτυπήσουν ή θα μας κάψουν ζωντανούς. Βγαίνουν στο δρόμο αλλά γυρίζουν με σκυμένο το κεφάλι για να κάνουν ιδιαίτερο με τον καθηγητή του δημοσίου που προσλάβαμε για να του βάλει και ένα καλό βαθμό στο απολυτήριο. Θεωρούμε ότι επειδή γίναμε εμείς τεμπέληδες και τα παιδιά μας είναι τεμπέληδες. Θεωρούμε ότι επειδή σκύψαμε για την βολεψή μας, θα κάνουμε και τα βλαστάρια μας να προσκυνήσουν.
Πριν φωνάξουμε για την ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους, πρέπει πρώτα να κάνουμε ανασυγκρότηση του εαυτού μας. Τα παιδιά δεν κάνουν πορείες για την πάρτη τους, κάνουν πορεία για να ξυπνήσουν εμάς. Εμάς που τα γεννήσαμε, τα μεγαλώσαμε και τα τοποθετήσαμε σαν λαμπατέρ στο πανάκριβο σαλόνι μας, σαν μπρελόκ στα κλειδιά του πανάκριβου αυτόκινητου μας, σαν κορνίζα στο αστραφτερό μας γραφείο, σαν τον ρομαντικό μας εαυτό που τον καταχωνιάσαμε για να μην μας φτύνει.

Τι να πω στα Παιδιά ;

Στο Ελληνικό καφενείο βρήκα αυτό:

Ένας καθηγητής μου έστειλε ένα mail για να το σχολιάσω :

Σας το στέλνω ασχολίαστο !

Τι να πω στα Παιδιά ;

Μέρες τώρα σκέφτομαι και προβληματίζομε τι θα μπορούσε κάποιος να σας πει κοιτώντας σας στα μάτια.

Να σας πω από την αρχή μια ιστορία μιας ταλαιπωρημένης χώρας που την πολεμάνε αιώνιοι δράκοι και τέρατα και δεν μπορεί να ξεπεράσει τον κακό της εαυτό;

Να σας πω ότι όλα αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι ένα κακό όνειρο που θα το ξεχάσουμε κάπου ανάμεσα στο κουραμπιέ και τι γαλοπούλα;

Από τη μία έχω μία ασυγκράτητη χαρά που σας νιώθω να αντιδράτε να προβληματίζεστε να Ζείτε. Να αφήνετε για λίγο πίσω όλα αυτά που συνήθως γεμίζουν τη ζωή σας και να διατυμπανίζετε τους φόβους σας και τις ανησυχίες σας. Νόμιζα ότι δεν θα το κάνατε ποτέ. Νόμιζα ότι όλοι αυτοί που σας θελαν βουβούς είχαν πετύχει το στόχο τους.

Από την άλλη ανησυχώ, ποιος αγώνας θα μπορέσει να δώσει λύση σε ένα περιβάλλον με ημερομηνία λήξης, σε ένα οικονομικό σύστημα που καταρρέει, σε μία κοινωνία διχασμένη όσο ποτέ, σε ένα αύριο αβέβαιο και μάλλον δύσκολο. Ένας αγώνας δεν μπορεί να είναι απλά μια κραυγή απόγνωσης, πρέπει να συνοδεύεται και από ένα όραμα.

Κι εδώ κάπου είναι που εγώ δεν ξέρω τι να σας πω. Βλέπετε όσο μεγαλώνει κανείς σταματάει να ονειρεύεται και κοιτάει να δει απλά πως θα επιβίωση. Όλοι ξεκινήσαμε με όνειρα, με πρότυπα, με φιλοδοξίες. Όλοι προσπαθήσαμε για το καλύτερο “ατομικό μας” συμφέρον. Και τι κάναμε ; οι περισσότεροι από μας οδηγηθήκαμε σε ένα αδιέξοδο. Για να σας παραδώσουμε με τη σειρά μας ένα ακόμη μονόδρομο που οδηγεί στο ίδιο αδιέξοδο. Μόνο που θα είναι πιο κακοτράχαλος και δύσβατος ο δρόμος σας.

Αν λοιπόν έπρεπε κάτι να σας πω κοιτώντας σας στα μάτια θα σας έλεγα ότι αυτό που πιστεύω ότι πήγε στραβά ήταν ότι αφήσαμε τους εαυτούς μας να γίνουν ανεξάρτητες μονάδες με ατομικό συμφέρον. Άτομα ξεχωριστά με ατομικό αγώνα για την επίτευξη των προσωπικών μας στόχων. Να γίνουμε στελέχη πολυεθνικών, να γίνουμε επιχειρηματίες , να αποκτήσουμε δόξα, χρήμα, φήμη.... να γίνουμε ανικανοποίητοι καταναλωτές.

Και ποίος απέμεινε να φροντίζει την κοινωνία, τη χώρα, τον πλανήτη;

Κάποιος άλλως χωρίς εμάς.

Αυτό το μονοπάτι για να γίνει λεωφόρος, για να αποκτήσει διασταυρώσεις και παρακλάδια, για να έχει ορίζοντα και εναλλακτικές πρέπει να το διασχίσετε όλοι μαζί με αλληλεγγύη. Με έγνοια και φροντίδα για τον διπλανό συνοδοιπόρο.Είδατε, τελικά κι εγώ εξακολουθώ να ονειρεύομαι! Ότι εσείς, τα παιδιά θα χτίσετε ένα καλύτερο κόσμο.. και είναι το πιο όμορφο όνειρο που έχω δει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ
Λεωνίδας Ορφανουδάκης
leonidasorf@gmail.com

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

Από τα Χανιώτικα Νέα 10-12-2008
ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ;

Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία.
Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου.

Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του .

Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου:την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά.

Όμως μέχρι στις 6-12-2008....
Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγεις βρε αδερφέ, ( μήπως ήταν η πρώτη φορά που σε έβρισαν ή μήπως θα ήταν η τελευταία; ) τράβηξες όπλο.
Και πυροβόλησες .
Και σκότωσες.
Ψυχές, ζωές, όνειρα...

Κι αν το παιδί ήταν οργισμένο, σίγουρα δε φταίει αυτό. Μπορεί να φταίμε εμείς οι γονείς, το εκπαιδευτικό σύστημα που καθιστά τους μαθητές τους ποιο σκληρά εργαζόμενους πολίτες, η διάχυτη μυρωδιά της σαπίλας και της σήψης πσυ απλώνεται στη χώρα και που με αποσμητικά προσπαθούμε να καθαρίσουμε και η επιλεκτική ατιμωρησία αποτελεί πλέον κανόνα...και δεν ξέρω τι άλλο.

Όχι όμως ο κάθε 15χρονος.
Τι θα πω στο γιο μου που ντρέπεται να πει πως ο πατέρας του είναι Αστυνομικός ;

ΙΙως θα αντικρίσω τους φίλους του, που με κοιτάζουν πλέον με καχυποψία;

Πως θα πείσω τους συμπολίτες μου να εμπιστεύονται τους Αστυνομικούς και ότι εσύ αποτελείς μια θλιβερή εξαίρεση;

Πως θα γίνω πιστευτός σαν εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του νεαρού;

Γιατί μου πήρες τη αξιοπρέπειά μου;


ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΕΛΟΣ Ε.Α.Υ.Ν.ΧΑΝΙΩΝ

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που του αφαίρεσα τη ζωή, που όπλισα το χέρι του δολοφόνου, που πάτησα τη σκανδάλη του όπλου του εκτελεστή.

Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη από την αξιοπρεπέστατη μητέρα του που της αφαίρεσα τη χαρά της ζωής, που έκοψα βίαια το μπουμπούκι πριν καν ανοίξει και το πέταξα στο χώμα, στέλνοντας το παιδί της στη χώρα των αγγέλων.

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που για δεύτερη φορά σε δολοφονεί ο εκτελεστής σου, με την κατάθεσή του χαρακτηρίζοντάς σε, «ο θανών και η παρέα του» και ο κατάπτυστος συνήγορός του με τις δηλώσεις του περί παρεξηγήσεως …

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη, γιατί δημιούργησα μια κοινωνία γεμάτη με απατεώνες πολιτικούς, άχρηστους κρατικούς λειτουργούς, καβαλημένους στο καλάμι της εξουσίας μπάτσους, κίναιδους και παιδεραστές κονομημένους ρασοφόρους, πληρωμένους κονδυλοφόρους, φακελάκηδες γιατρούς, κουκουλοφόρους χωρίς κουκούλες, ντοπαρισμένους αθλητές, λαμόγια πολίτες, αχρείους γονείς…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη για τη ΣΑΠΙΑ κοινωνία που έζησες…

Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη που χαίρομαι τη Δημοκρατία μου, τη Δημοκρατία που σκοτώνει εν ψυχρώ 15αχρονα παιδιά…

Τη δημοκρατία που γεμίζει τις τσέπες μας με μίζες, από χρήματα λερωμένα με το αίμα εφήβων.

Τη δημοκρατία , που πνίγει στις πισίνες μας, τα όνειρα των νέων.

Τη δημοκρατία των μεσημεριανών κουτσομπολίστικων εκπομπών, των reality και της ψεύτικης ελπίδας, της τηλεψηφοφορίας, των ψηλών τακουνιών και των άφυλων παιδιών του λαιφ σταιλ των καναλιών.

Τη δημοκρατία της άσπρης σκόνης και του πολέμου Βορείων και Νοτίων προαστίων...

Τη δημοκρατία που κοστολόγησε τη ζωή σου 3,5% αύξηση στο χρηματιστήριο Αθηνών τη Δευτέρα.

Την δημοκρατία που μας φυλάκισε μας απομόνωσε, μας έκανε θεατές, όχι κοινωνούς...

Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη που χαίρομαι τη δημοκρατία των φαλιρισμένων του Χρηματιστηρίου, των Γιάπηδων των 700 ευρώ και της κομπίνας, τη δημοκρατία των άχρηστων πτυχίων, και της αναξιοκρατικής συνέντευξης του ΑΣΕΠ, των χλιδάνεργων, των δήθεν και των κάποιων, που χαίρομαι τη δημοκρατία των ανύπαρκτων θέσεων στις εντατικές, και του θανάτου στο ασθενοφόρο, των γιατρών που σε στέλνουν στον άλλο κόσμο χωρίς φακελάκι, τη δημοκρατία που εξαΰλωσε κάθε ίχνος ηθικής, κοινωνικής και ατομικής, που ποδοπάτησε και έβγαλε στη διατίμηση τη ζωή όλων ημών των ψηφοφόρων.

Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη για την πελατειακή δημοκρατία που ξυπνάει ιδανικά μέσα μας μόνον την προεκλογική περίοδο και μετά τρέχει στα Βατοπέδια να ευλογηθεί…

Τη δημοκρατία του αιώνιου κτηματολογίου, της κοινωνικής ανισότητας και αποκλεισμού, των μεταναστών σκιών, να τη χαιρόμαστε...

Τη δημοκρατία της τεράστιας οικολογικής καταστροφής, τη δημοκρατία των εκατομμυρίων στρεμμάτων καμένων εκτάσεων και των δεκάδων καμένων ψυχών το 2007.

Τη δημοκρατία των εκατοντάδων κατεστραμμένων και πυρπολημένων καταστημάτων και κτιρίων το 2008.

Τη δημοκρατία που αθωώνει εμπόρους ναρκωτικών και προφυλακίζει πράσινα παπούτσια, που στέλνει στις καλένδες φακέλους με πολιτικά σκάνδαλα γιατί «δεν προέκυψαν στοιχεία» και στέλνει κατηγορούμενους αθώους πολίτες…

Να τη χαιρόμαστε τη δημοκρατία μας, που η γενιά του πολυτεχνείου αλλά και η επόμενη γενιά , είχε στόχο τον πλουτισμό με κάθε μέσο, πολιτικό, προσωπικό, πατώντας επί πτωμάτων και χωρίς να σκέφτεται τίποτα και κανέναν, έχοντας προσωπικό όραμα να αγοράσει πολυτελή αυτοκίνητα και βίλες με πισίνες και αναψυκτήρια.

Μας ξάφνιασε που υπάρχουν οι νέοι, μας ξάφνιασε που άντεξαν τόσο καιρό στη σιωπή, αλλά δεν έχουν τελείως χαθεί... μας τρομάζει η ψυχή των παιδιών που λένε δε μου κάνεις πια δε σε γουστάρω, έχω δικά μου όνειρα πιο καθαρά...

Μας ξάφνιασε η απάντηση των νέων σε όλες τις κατηγορίες που τους προσάπτουμε: «βάλτε στη φυλακή πρώτα επίορκους δικαστές, υπουργούς, βουλευτές, κρατικούς λειτουργούς και πάσης φύσης κλέφτες και απατεώνες, δολοφόνους ψυχών, καταχραστές εξουσίας, παιδεραστές πνευματικούς, ανίκανους και άχρηστους και μετά όσοι έχουμε κάνει βανδαλισμούς θα έρθουμε μόνοι μας… αλλά δεν θα χωράμε στις φυλακές γιατί θα έχουν γεμίσει από ΕΣΑΣ»!!!

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη Αλέξανδρε για τα σχολεία - φυλακές που σου έφτιαξα, και τους ανεκπαίδευτους, κομπλεξικούς και τραγικά ανίκανους, οσφυακάμπτες και γραφειοτρόφιμους δασκάλους που σου έστειλα να σε διδάξουν…που ούτε το μυαλό, τη σκέψη, την ψυχή και το σώμα σου σεβάστηκαν…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που κάθε μέρα, ώρα και στιγμή σου ευνούχιζα τα όνειρα…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν ενδιαφέρθηκα να σου δείξω αγάπη να σκύψω πάνω στους προβληματισμούς σου και να σου δώσω μερικές σταγόνες ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής, που έλειπα από τις μαθητικές σου εκδηλώσεις, που δεν σου έδινα σημασία και δε σε έπαιρνα στα σοβαρά, που σε πάρκαρα στην φθηνή και εύκαιρη νταντά, την τηλεόραση, καθώς έτρεχα να κονομήσω, να αγοράσω να… να… να…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που σε έριξα στην κρεατομηχανή του κιμά και σε έκανα κομματάκια…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν ξεβολεύτηκα από τον καναπέ, και την αποχαύνωσή μου.

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που όταν είδα ότι πας να μου ξεφύγεις και βρήκες διέξοδο στο διαδίκτυο, έβαλα κονδυλοφόρους σε διατεταγμένοι υπηρεσία να το λοιδορήσουν μέσω κάποιων blogs, έτσι για να ξέρεις ποιος κάνει κουμάντο…

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που ο υπουργός της Αστυνομίας δήλωσε ότι «στόχος της αστυνομία είναι ο άνθρωπος» και που οι υποτελείς του έκαναν πράξη τις δηλώσεις του, με στόχο ΕΣΕΝΑ.

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη που δεν έχω στείλει στα τσακίδια τη γενιά του Πολυτεχνείου που δεν έχω στείλει στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ τους αλήτες, τη γενιά των ΛΑΜΟΓΙΩΝ και των ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ δεκαπεντάχρονων, που δεν έχω στείλει στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ τους ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ των ονείρων και των οραμάτων των νέων…τους εμπνευστές της κοινωνίας της διαφθοράς, της διαπλοκής , της κομματικής νομενκλατούρας, της κοινωνίας των golden boys, των silver girls και των bronze gays…

Και να ξέρει Αλέξανδρε ότι δεν βρέθηκες εσύ λάθος μέρα, σε λάθος στιγμή, σε λάθος σημείο και σε λάθος θέση… οι εκτελεστές σου βρέθηκαν σε λάθος θέση και όλοι εμείς που τους οπλίσαμε το χέρι και που πατήσαμε τη σκανδάλη…

Ντρέπομαι και ζητώ συγγνώμη από τον Αλέξανδρο ξανά και ξανά…

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θλίψης, οργής, πόνου και οδύνης για όλα όσα συμβαίνουν σε τούτη την κοινωνία - που δεν φτάνει αλλά και που δεν έχει καμία ηθική αξία μια συγγνώμη και λίγο ντροπή –

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που του αφαίρεσα τη ζωή, που όπλισα το χέρι του δολοφόνου, που πάτησα τη σκανδάλη του όπλου του εκτελεστή.

Ντρέπομαι και ζητώ συγνώμη από τον Αλέξανδρο που τον σκοτώνω κάθε μέρα…

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ευθύνη μας να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας

Ευθύνη μας να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας

πηγή: Θραψανιώτης...μέχρι κόκαλο

Μη χτυπάτε τα παιδιά ... ή Τί μέλλει γενέσθαι

Στο Χαμομηλάκι βρήκα :

Μη χτυπάτε τα παιδιά με τις άστοχες και γεμάτες έπαρση κουβέντες σας.

Μη χτυπάτε τα παιδιά με το γεμάτο μίσος βλέμμα σας που διαπερνά το γυαλί της δημοσιότητάς σας.

Μη βαράτε τα δεκαπεντάχρονα. Αρκετά έχουν υποστεί μέχρι τώρα από την αδιαφορία και την επιπόλαιη στάση μας απέναντί τους.

Είναι θυμωμένα, επειδή από την κούνια τους τα κοροϊδέψαμε, τα εξαπατήσαμε.

Μην τα βρίζετε, δε φταίνε. Εμείς φταίμε, εμείς που τους κλέψαμε το όνειρο.

Έχουν θυμό, έχουν οργή, και με το δίκιο τους.

Τα χαλάσαμε όλα και ούτε μια συγγνώμη.

Τα καταστρέψαμε όλα και ούτε μια συγγνώμη.

Τους λέμε ότι αυτά είναι το μέλλον, κοιτούν μπροστά και μέλλον δε βλέπουν

Μα τι έχουμε πάθει; Θράσος είναι; Αφέλεια; Τρέλα του μυαλού και τα απλά, τα απλούστατα δεν καταλαβαίνουμε;

Διέξοδο αναζητούν τα παιδιά.

Και εμείς; Άλλα αντ’ άλλων και ψάχνουμε άλλους να αποθέσουμε τις ευθύνες μας.

Λίγες και σταράτες κουβέντες ζητούν.

Και εμείς; Μπλαμπλαδισμός ατέλειωτος και ουσία καμία.

Μας συγχωρείτε παιδιά

Κάναμε λάθος, ξεφύγαμε. Και Θεό και αξίες άγρια καπηλευτήκαμε ή αποτάξαμε.

Και ξεχνώντας, σας ξεχάσαμε.

Σας υποτιμήσαμε.

Σας κλέψαμε τη χαρά, την ελπίδα ότι η ζωή σας θα είναι καλύτερη από τη δική μας.

Κάναμε λάθη παιδιά, συγχωρέστε μας.

Δώστε μας μια ευκαιρία ακόμη, να ξαναφτιάξουμε μαζί με σας αυτά που καταστρέψαμε

Να σας δώσουμε ένα καλύτερο σχολείο

Καλύτερη παιδεία

Δώστε μας ακόμη μια ευκαιρία να θυμηθούμε πώς είναι να αγαπάς.

Είμαστε μεγάλοι και κάνουμε λάθη μεγάλα.

Παρασυρθήκαμε από το εύκολο χρήμα, την καλοπέραση, και στραβωθήκαμε.

Ξεφύγαμε από την ευθεία και η καρδιά μας πωρώθηκε.

Στο δικό μας παρόν, άπληστα ξοδέψαμε το δικό σας το μέλλον.

Παρακαλούμε παιδιά … συγχωρέστε μας

Αλλά ξέρουμε ότι μια συγγνώμη δεν φτάνει.

Τι μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα; Πως μπορούμε να φύγουμε απ’ αυτό το αδιέξοδο;

Κατά την γνώμη μας μπορούν να συμβούν τα εξής:

• Να χυθεί κι άλλο αίμα. Και τότε, όλοι, μουδιασμένοι, φοβισμένοι, να λουφάξουμε. Να γυρίσουμε στο μίζερο «πάγκο» μας.
• Να κατασταλεί η εξέγερση των νέων. Κανονικά. Τρόπους για την καταστολή, εμείς οι μεγάλοι έχουμε αρκετούς. Ξύλο, δικαστήρια, απειλές, φυλακές, στροφή της λαϊκής γνώμης εναντίον τους, επειδή «καταστρέφουν» τις περιουσίες. Έχουμε τρόπους. Μια κήρυξη της χώρα σε έκτακτη ανάγκη, μπουκάρει ο στρατός, απαγορεύεται η κυκλοφορία κλπ και η εξέγερση καταστέλλεται.
• Αν στην προηγούμενη περίπτωση, στείλουμε τα παιδιά μας, πίσω, με σκυμμένο το κεφάλι, τι καταφέραμε; Φέραμε την «τάξη» στην κοινωνία, αλλά σκοτώσαμε τα παιδιά μας. Καταστείλαμε το ελεύθερο πνεύμα τους, τους κάναμε υποτελείς. Επειδή όμως δε θέλουμε τέτοια παιδιά, δε θέλουμε υποτελείς αυριανούς πολίτες εκείνο που έχουμε να κάνουμε είναι το εξής:

Να ζητήσουμε συγγνώμη που θα συνοδεύεται από πρόθεση έργων εξόδου απ’ αυτό το τέλμα. Δυστυχώς, τα παιδιά δε θα μας εμπιστευθούν, επειδή χάσαμε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πείσουμε τους νέους ότι κάτι θα αλλάξει, ότι η εξέγερση τους δεν πήγε χαμένη. Για παράδειγμα, αύριο το πρωί, ο πρωθυπουργός να εξαγγείλει αύξηση του προϋπολογισμού για την Παιδεία στο 6% του ΑΕΠ, αν τα λέω σωστά, ή σε κάθε περίπτωση πάνω απ’ αυτό που υποσχέθηκε και δεν έκανε ποτέ, να τα πει στην Βουλή, να το περάσει στον προϋπολογισμό, να γίνει νόμος και μετά να σηκωθεί και να πάει στην Γκράβα, μόνος χωρίς συνοδεία για να πει, εκεί πρόσωπο με πρόσωπο στα παιδιά: «Σας εμπιστεύομαι, εμπιστευτείτε με κι εσείς. Έκανα λάθος, λάθη, συγγνώμη». Αυτό να κάνει, αλλιώς να σηκωθεί και να φύγει.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948 (60 χρόνια)

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.

ΑΡΘΡΟ 1

'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

ΑΡΘΡΟ 7

'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

ΑΡΘΡΟ 11

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

ΑΡΘΡΟ 13

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

ΑΡΘΡΟ 20

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

ΑΡΘΡΟ 23

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
2. 'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

ΑΡΘΡΟ 25

1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

ΑΡΘΡΟ 29

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

Πηγή : Universal Declaration of Human Rights

Η χειρόγραφη επιστολή που μοιραζόταν στην κηδεία του Αλέξη

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.

Ο εφιάλτης της τεχνολογίας - Τhe big big brother

"Τηλεφωνήτρια : "Pizza Hut, καλησπέρα σας.

"Πελάτης : "Καλησπέρα, θα ήθελα να δώσω μια παραγγελία.

"Τηλεφωνήτρια : "Θα μπορούσα να έχω τον ΕΑΤ σας, παρακαλώ;

"Πελάτης : "Τον Εθνικό Αριθμό Ταυτοποίησής μου (National ID Number), ναι, μια στιγμή, ορίστε, είναι ο 6102049998-45-54610.

"Τηλεφωνήτρια : "Ευχαριστώ, κύριε Sheehan. Λοιπόν η διεύθυνσή σας είναι 1742 Meadowland Drive, και ο αριθμός τηλεφώνου σας 494-2366. Το επαγγελματικό τηλέφωνό σας στην Lincoln Insurance είναι 745-2302 και ο αριθμός του κινητού σας 266-2566. Από ποιον αριθμό καλείτε ;

"Πελάτης : "Εεε; Είμαι στο σπίτι. Από πού τις βγάζετε όλες αυτές τις πληροφορίες;

"Τηλεφωνήτρια : "Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα, κύριε.

"Πελάτης : (Στεναγμός) "Α μάλιστα ! Θα ήθελα δύο σπέσιαλ πίτσες με κρέας...

"Τηλεφωνήτρια : "Δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα, κύριε.

"Πελάτης : "Α μπα;

"Τηλεφωνήτρια : "Σύμφωνα με τον ιατρικό σας φάκελο, υποφέρετε από υπέρταση και το επίπεδο της χοληστερόλης σας είναι υψηλό. Η ασφάλεια περίθαλψης που έχετε σας απαγορεύει μια τόσο επικίνδυνη για την υγεία σας επιλογή.

"Πελάτης : "Αϊ ! Τι μου προτείνετε λοιπόν;

"Τηλεφωνήτρια : "Μπορείτε να δοκιμάσετε την Πίτσα Λάιτ με γιαούρτι σόγιας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει πολύ.

"Πελάτης : "Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μου αρέσει αυτή η πίτσα;

"Τηλεφωνήτρια : "Συμβουλευτήκατε τις 'Νόστιμες συνταγές με σόγια' στη βιβλιοθήκη της περιοχής σας την περασμένη εβδομάδα, κύριε. Εξου και ηπρόταση μου.

"Πελάτης : "Καλά, εντάξει. Δώστε μου δυο, οικογενειακό μέγεθος. Τι οφείλω;

"Τηλεφωνήτρια : "Πραγματική ευκαιρία για σας, τη σύζυγό σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Οφείλετε49,99 ΕΥΡΩ.

"Πελάτης : "Να σας δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας.

"Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητοίς. Το υπόλοιπο της πιστωτικής σας κάρτας έχει υπερβεί το όριο .

"Πελάτης : "Θα πάω να βγάλω μετρητά από το μηχάνημα προτού έρθει ο υπάλληλός σας.

"Τηλεφωνήτρια : "Ούτε αυτό είναι δυνατόν, κύριε. Ο τραπεζικός σας λογαριασμός είναι ακάλυπτος.

"Πελάτης : "Να μη σας ενδιαφέρει. Εσείς στείλτε μου τις πίτσες. Θα έχω τα μετρητά. Πόσην ώρα θα πάρει;

"Τηλεφωνήτρια : "Έχουμε μια μικρή καθυστέρηση, κύριε. Θα είναι στο σπίτι σας σε 45 λεπτά περίπου. Εάν βιάζεστε, μπορείτε να έρθετε να τις πάρετε, αφού βγάλετε τα μετρητά, αλλά η μεταφορά πίτσας με μοτοσυκλέτα είναι τουλάχιστον ακροβασία.

"Πελάτης : "Πού στο διάολο ξέρετε ότι έχω μηχανή;

"Τηλεφωνήτρια : "Βλέπω εδώ ότι επειδή δεν καταβάλατε εμπρόθεσμα τις δόσεις, το αυτοκίνητό σας έχει κατασχεθεί. Αλλά η Χάρλεϊ έχει εξοφληθεί, οπότε απλώς συνεπέρανα ότι θα την χρησιμοποιούσατε.

"Πελάτης :" @#%/$@#$%&!

"Τηλεφωνήτρια : "Σας συμβουλεύω να παραμείνετε κόσμιος, κύριε. Έχετε ήδη καταδικαστεί τον Ιούλιο του 2006 για προσβολή οργάνου της τάξεως.

"Πελάτης : (Άφωνος)

Τηλεφωνήτρια : "Κάτι άλλο κύριε;

"Πελάτης : "Όχι τίποτα. Α ναι, μην ξεχάσετε τα δυο λίτρα δωρεάν Κόκα Κόλα μαζί με τις πίτσες, σύμφωνα με τη διαφήμισή σας.

"Τηλεφωνήτρια : "Λυπάμαι, κύριε, αλλά υπάρχει ρήτρα στη διαφήμισή μας που μας απαγορεύει να προσφέρουμε δωρεάν αναψυκτικά σε διαβητικούς."

ΥΓ. Ήρθε με e-mail από....δεν ξέρω κι εγώ από πού, και το κράτησα. Δεν είναι δικό μου

Το Ρέθυμνο γιορτάζει το Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου

Η τοπική μας εορτή είναι ο εορτασμός του Ολοκαυτώματος Αρκαδίου.
Πέρασαν 142 χρόνια από τότε. Κάθε χρόνο γίνεται παρέλαση (για μένα πιο επίσημη από τις άλλες).
Όταν είμαστε παιδιά ήταν η χαρά μας αφού δεν κάναμε σχολείο. Από το Αρκάδι σάς είχα δείξει φωτογραφίες πριν από κάποιους μήνες που είχα πάει για κάποιον άλλο λόγο.

Εδώ, τώρα, θέλω να κρατήσω κάποια στιγμιότυπα από την φετεινή παρέλαση, που έγινε με θερμοκρασία που πλησίαζε τους 30 βαθμούς, όπου πήγα και παρακολούθησα παιδί, ανίψια, φίλους και γνωστούς.

Θα τα πάρω ανάποδα, με τη σειρά σπουδαιότητας για μένα.
Πρώτα τα παιδιά : Πειραματικό Λύκειο Πανεπιστημίου Κρήτης

μετά τα ανίψια : 6ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου
(αδυναμίες είναι αυτές) δυο γενιές στην οικογένειά μας δεν άλλαξαν σχολείο.

Ο Όμιλος Βρακοφόρων Κρήτης

Και άλλοι σύλλογοι, σχολές χορού κλπ

ΥΓ. Δεν μπορώ να κουβαλώ μαζί μου ΚΑΙ βιντεοκάμερα, οπότε ό,τι κάνω είναι με τη φωτογραφική μηχανή

Πάντα τέτοια, φιλενάδα!

Αυτό θέλω να το έχω και να καμαρώνω για τη συνονόματη φιλενάδα μου.
Πάντα τέτοια, κορίτσι μου!

"Αργοπεθαίνει" Πάμπλο Νερούντα

| View | Upload your own

Aργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει το χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο “ι”
αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα, για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

To βίντεο για την προώθηση της ψήφισης Obama

Λίγες μέρες πριν την ημέρα της ψηφοφορίας, κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο.

Απ' αυτήν την διεύθυνση.

Τα παιδιά φεύγουν

από το σπίτι όταν μεγαλώσουν. Γενικός κανόνας της ζωής.
Μέχρι τώρα δεν μ' άγγιζε αυτό. Τα είχα δίπλα μου, γερά κι ευτυχισμένα.
Τώρα τελευταία αρχίζω να αισθάνομαι ότι το φευγιό τους είναι πολύ κοντά.
Ο μεγάλος ετοιμάζεται για Πανεπιστήμιο κι ο μικρός είναι στην Α' Λυκείου.
Θέλω λοιπόν διαρκώς να τ' αγκαλιάζω για να κρατήσω περισσότερο τη ζεστασιά τους στην καρδιά μου και να τα βγάζω φωτογραφίες, βίντεο κλπ. Βρίσκονται όμως σε μια ηλικία ή φάση
να την πω, που αρνούνται την αποθανάτιση των στιγμών αυτών.
Διαμαρτύρομαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς.
Στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου συμμετείχε ο μικρός μου. Με τη φωτογραφική μου μηχανή τράβηξα την παρέλαση του Πειραματικού Λυκείου Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ο ύμνος της Κρήτης