Έπαινος στην "Ψυχαρίδα" του Νίκου Ντακάκη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών προκήρυξε τον 27ο πανελλήνιο διαγωνισμό τον περασμένο χρόνο. Η συμμετοχή του Νίκου Ντακάκη στην κατηγορία μυθιστόρημα ήταν η "Ψυχαρίδα". Ε, λοιπόν, πήρε έπαινο!
Σήμερα 18 Ιανουαρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, έγινε η απονομή.
Αισθάνομαι ότι μου ανήκει ένα μικρό μέρος απ' αυτόν τον έπαινο, αφού συμετείχα κι εγώ στην δημιουργία του, δαχτυλογραφώντας το.
Συγχαρητήρια, Νίκο!
Πάντα επιτυχίες!

Εθελοντική Αιμοδοσία

Έρχομαι ξανά μετά από 5 μήνες στο ίδιο θέμα : Εθελοντική Αιμοδοσία

Ήταν 12 του Μάη που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Πειραματικού Λυκείου Πανεπιστημίου Κρήτης, με τη συμπαράσταση του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Ρεθύμνου, Εθελοντική Αιμοδοσία για να "ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας στον εθελοντισμό σε ένα θέμα μεγάλης ανθρωπιστικής αξίας", όπως έλεγε το σημείωμα.

Η προσπάθεια τότε δεν είχε στεφθεί με επιτυχία, αλλά... ο επιμένων νικά.

Ξανά, λοιπόν, σήμερα επανέλαβαν το εγχείρημα και μπόρεσα κι εγώ να δώσω αίμα αυτή τη φορά. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το είχα ξανακάνει κι είχα ξεχάσει το πόσο όμορφα νιώθεις. Ψυχολογικά...ανέβηκα. Σιγά το πράμα, θα πεις. Κι όμως, αχρείαστο νάναι, αλλά κάποιος άνθρωπος μπορεί να το χρειαστεί.
Ξάπλωσα στην καρέκλα και, εκτός από την εμφάνιση της βελόνας που είναι λίγο ανατριχιαστική, δεν αισθάνθηκα κανένα απολύτως σύμπτωμα κόπωσης, ζάλης ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφθεί κάποιος πως σου φέρνει η απώλεια αίματος.

(Η βελόνα είναι περίεργη...υπόθεση. Ξέρω άντρα δυο μέτρα ψηλό, που θα τον κατέτασσες τουλάχιστον στους μποντυμπιλντεράδες και βλέποντας τη βελόνα πέφτει ξερός. Εγώ, όσο να πεις μια κρυάδα την αισθάνομαι στη θέα της, αλλά η δεύτερη σκέψη είναι: Ε, Φωτεινή, δυο φυσιολογικούς τοκετούς είχες, στη βελόνα θα κολλήσεις;)

Ξανά ένα μεγάλο μπράβο στον σύλλογο που το διοργάνωσε και θυμήστε μου σε τρεις μήνες να ξαναπάω.

ΥΓ. Συγνώμη αν δεν μπορώ να είμαι εντάξει στις "υποχρεώσεις" μου σαν blogger, αλλά ο χρόνος μου αυτή τη χρονιά είναι πολύ πιεσμένος. "Κλέβω" στιγμές για να ρίξω μια ματιά, στα άλλα blog, χωρίς να προλαβαίνω τις περισσότερες φορές να απαντήσω ούτε στα σχόλια σας.
Αλλά, πού θα πάει.... θα τον "περάσουμε", δεν θα μας "περάσει"!

Δώρο αγάπης-ζωής

Έλειπα πολλές μέρες και δεν έμαθα μια υπέροχη απόφαση που πήρε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Πειραματικού Λυκείου του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο.
Με πήραν, λοιπόν, τηλέφωνο σήμερα το πρωί και μ’ ενημέρωσαν γι’ αυτό.
Η απόφαση έλεγε ότι σήμερα, 12 Μαΐου , θα πήγαινε στον χώρο του Λυκείου συνεργείο αιμοδοσίας από το Νοσοκομείου Ρεθύμνου για εθελοντική αιμοδοσία καθηγητών, μαθητών και γονιών των παιδιών.

Δεν μπορώ παρά να επαινέσω την απόφαση του Συλλόγου αυτή, ασχέτως αποτελέσματος.
Είναι ένα δώρο αγάπης και ζωής προς τους συνανθρώπους μας και ιδιαίτερα προς τα παιδιά μας που αιμορραγούν στην άσφαλτο κάθε μέρα.

Η ομάδα του Νοσοκομείου έφυγε μεν από το σχολείο, αλλά μπορούμε και μέσα στις επόμενες μέρες, αφού έχουμε ενημερωθεί πλέον, να πάμε στο Νοσοκομείο να δώσουμε αίμα.