Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Ε-mail : ΚΑΡΟΤΟ, ΑΥΓΟ Ή ΚΟΚΚΟΣ ΚΑΦΕ

Μετά από ένα κουραστικό και πιεστικό διήμερο η διάθεση μου ήταν λίγο έως πολύ χάλια. Καμιά διάθεση για ανάρτηση ή σχόλια. Το μόνο που έκανα ήταν να τριγυρίζω σε άλλα μπλογκ να διαβάζω τις διαθέσεις των φίλων.
Και είναι απόγευμα και ανοίγω τον υπολογιστή μου στο σπίτι αφού δεν είναι κατειλημένος από κάποιο παιδί. Δουλειά πρώτη: Ανοίγω τα mail. Εισερχόμενα μηνύματα (1).
Από Γιώργο.... Ο Γιώργος είναι φίλος και συγγενής, μένει στον Βόλο και πάντα μου στέλνει ό,τι καλό συναντά στο διαδίκτυο. Αυτό, λοιπόν, νομίζω ότι αξίζει να το δείτε, αλλά ακόμη κι αν δεν το δει κανένας άλλος, είναι απ' αυτά που θέλω να κρατήσω στο μπαούλο μου (που λέω εγώ) και μου 'φτιαξε και τη διάθεση. Σ' ευχαριστώ, Γιώργο!


Διαβάστε το είναι πολύ ωραίο!!!

ΚΑΡΟΤΟ, ΑΥΓΟ Ή ΚΟΚΚΟΣ ΚΑΦΕ….


Δεν θα ξαναδείς ένα φλιτζάνι καφέ με τον ίδιο τρόπο ξανά…..

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.

Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".
"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
"Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"

Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα
για να σε κάνει ευτυχισμένο. Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι ν΄αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου. Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν. Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά και όλοι γύρω σου θα κλαίνε.

Σε όλους που θα λάβετε αυτό το μήνυμα,

σας εύχομαι η ζωή σας να είναι σαν ένα μυρωδάτο φλιτζάνι καφέ.

Πραγματικά να έχετε μία όμορφη μέρα!

Μπορεί να θέλεις να στείλεις αυτό το μήνυμα σ΄αυτούς τους ανθρώπους που σημαίνουν κάτι για σένα (εγώ μόλις το έκανα).
Σ΄αυτούς που έχουν αγγίξει τη ζωή σου με κάποιον τρόπο.
Σ΄αυτούς που σε κάνουν να χαμογελάς όταν πραγματικά το χρειάζεσαι.
Σ΄αυτούς που σε κάνουν να βλέπεις τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων όταν είσαι απογοητευμένος.
Σ΄αυτούς που εκτιμάς τη φιλία τους.
Σ΄αυτούς που σημαίνουν πολλά στη ζωή σου.

Εάν δεν το στείλεις, απλά θα χάσεις την ευκαιρία να φωτίσεις την ημέρα κάποιου μ΄αυτό το μήνυμα!


15 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

"The Dave Brubeck Quartet -
Take Five (1961)
Dave Brubeck, Paul Desmond,
Joe Morello and Gene Wright"
Έτσι για να θυμάμαι!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα
πολύ δυνατό. Λες να είναι έτσι τα πράγματα; Θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Φωτεινή, καλησπέρα,
Ωραίος ο καφές που μας κέρασες, καθόλου "πικρός"!

Έχω μιαν έγνοια για το αν σου ήρθαν τα μέιλ που σου έστειλα με τις ευχαριστίες και τα ευχαριστήρια γλυκάκια για τη βοήθεια ( και περισσότερο για τη ΔΙΑΘΕΣΗ για βοήθεια). Μου ήρθαν δύο με ειδοποίηση πως ...χάθηκαν στον ωκεανό του διαδικτύου.
Δε θα ήθελα με τίποτα, καμιά στιγμή, να πίστευες πως "σε ξέχασα". :-)
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

το ελαβα κι εγω πριν λιγες μερες...πολυ ομορφο...ευχομαι να εισαι σε καλυτερη διαθεση τωρα :)

Φωτεινή S είπε...

@Στέλιο, ακόμα κι αν δεν το εφαρμόσεις ακριβώς, λέγε λέγε κάτι μένει πάντα.

@Διονύση,
τον καφέ αυτόν ήθελα να τον μοιραστώ μαζί σας.
Τα μέιλ δεν έφτασαν. Συμβαίνει τώρα τελευταία να λαμβάνω μέιλ προηγούμενων ημερών. Μην ανησυχείς δεν νομίζω κάτι τέτοιο. Άλλωστε και να μη μου απαντούσες, άνθρωποι είμαστε, κάτι μπορεί να καθυστερήσει τις μπλογκοϋποχρεώσεις.
Φιλιά

@Cook,
προκειμένου να στείλω 10 μέιλ, το έκανα ανάρτηση και νομίζω πως μπορεί να το δουν περισσότεροι απ' αυτούς τους 10. Είμαι καλύτερα τώρα. Γενικά ένα τσακ μού είναι αρκετό για να το πάρω αλλιώς και να έλθω στα ίσα μου. Ευχαριστώ!

busy bee είπε...

Απλά πολύ ...καλό!!
Όσο για το take five....τι μου θύμησες τώρα???
Το κρατάω πάντως!

Sophia Kollia είπε...

Εγώ νομίζω ότι είμαι καρότο με ένα ελαφρύ, δυστυχώς, άρωμα καφέ....
πάλι καλά!
Ωραίο και σοφό το κείμενο..
καληνύχτα

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. είπε...

Φωτεινή, πολύ καλό και πολύ φιλοσοφημένο!
Μπράβο σ' αυτόν που το έγραψε, στον Γιώργο που σου το έστειλε και σε σένα που μας το δημοσίευσες!
Καλός ο Λαζόπουλος;
Ο Μητροπάνος, όμως; Ε;
Πες μου που πουλάν, καρδιές;

Βάλε μου να πιω απ' το πιοτό το δυνατό, της λησμονιάς το βάλσαμο!
Θέλω νά 'σαι αετός!
ΘΕΟΣ! Νά' ναι καλά ο άνθρωπος!

e-ioannis είπε...

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΡΙΧΝΕΙ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.ΜΕΤΑ ΝΑ ΨΑΞΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΠΟΥ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ,ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΔΡΑΣΗ ΠΡΟΣ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ,ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΝ ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Έξυπνη παραβολή. Στο τέλος μόνο του κειμένου έχω μια ένσταση όπου λέει ότι τότε "Εσύ θα χαμογελάς και οι άλλοι γύρω σου θα κλαίνε"
Ναι Φωτεινή μου, αλλά τι αξία θα έχει το δικό μου χαμόγελο , αν οι άλλοι γύρω μου κλαίνε;

Artanis είπε...

Ωραιότατο Φωτεινή μου...
Ωστε συμπατριωτάκι ο Γιώργος...Είδες, όλα τα καλά παιδιά εδώ έιναι μαζεμένα...
(Χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!!)
Καλό απόγευμα να έχεις, φιλιά...

Άστρια είπε...

Πολύ καλό και φιλοσοφημένο.
Πάντως νομίζω ότι κατά καιρούς περνάμε και από τις τρεις καταστάσεις.
Συμφωνώ και με το σχόλιο του Φαίδωνα Θεοφίλου ότι το χαμόγελο δεν μπορεί να υπάρχει όταν οι γύρω κλαίνε.
Να είσαι καλά, η ανάρτησή σου ήταν κόκκος καφέ :))

Unknown είπε...

Φωτεινη καταπληκτικη αναρτηση,τι να διαλεξει κανεις??Καροτα βραστα δεν τρωω και με μεγαλη ευχαριστηση,παρα μονο στη φασολαδα και σε καμμια ψαροσουπα, αυγο δεν εχω φαει στη ζωη μου ποτε γιατι δεν το σηκωνει ο οργανισμος μου,οποτε θα προτιμησω μια μυρωδατη κουπα καφε.Αν και μεις ηπιαμε κρυο και δεν μυριζε τοσο πολυ.Φιλακια ελευθερια.

Φωτεινή S είπε...

Ετεροχρονισμένες απαντήσεις

@Busy bee,
το άρπαξες και καλά έκανες. Τέτοια κομμάτια είναι προς φύλαξιν.

@Σοφία,
ετεροχρονισμένη (κατόπιν πολλών ημερών) καληνύχτα και καλό Σαββατοκύριακο.
Δεν είμαι καλή μπλογκοοικοδέσποινα και δεν απαντώ στα σχόλια.
Προτιμώ να σουρτουκεύω στις ρούγες και τα στενά του διαδικτύου. Συγνώμη για την καθυστέρηση.

@Κυκλαμινάκι,
ομοίως με το παραπάνω, εντελώς αγενής. Αφήνω το σπίτι μου κια τρέχω να δω τι κάνουν οι άλλοι.
Κουτσομπόλες τις λέμε στο χωριό μου αυτές, στη μπλογκόσφαιρα πώς τις λένε?

@e-ιωάννη,
ο καθένας κρατάει ό,τι θέλει, αν θέλει, κάτι.

@Φαίδων θεοφίλου,
αν εσύ δεν κλαις, μπορείς να παρηγορήσεις αυτούς που κλαίνε.
Ακόμα και να τους καθοδηγήσεις, καλή ώρα μάνα-κόρη. Αν κι εσύ είσαι στην ίδια μοίρα, ποιος θα σε ξελασπώσει?

@Αρτάνις,
καμία αμφιβολία περί τούτου!
Ο Βόλος έχει τα καλύτερα παιδιά!

@Άστρια,
αφού συμφωνείς με τον Φαίδων, βλέπε παραπάνω απάντηση.

@Ελευθερία μου,
καφέ και πάλι καφέ. Ό,τι καφές νάναι. Κρύος για καλοκαίρι, ζεστός για τον χειμώνα.
Σε περιμένω για ζεστό 28η Οκτωβρίου.

Unknown είπε...

Λες να τα καταφερω και να ελθω,μπα δεν τον φανταζομαι γιατι ο γιος μου μου ειπε οτι μπορει να ελθει αθηνα εκεινες τις μερες.Φιλακια καλε μου συνδεσμε.