Πάρε, με την καρδιά μου!
Παντελής Θαλασσινός,
Ανάθεμα σε
Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη.
Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου.
Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω.
Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ, πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια.
Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω.
6 σχόλια:
Ηθελα να μαι εισητηριο στην τσεπη σου,
οταν σε μενα ταξιδευει η σκεψη σου.........
Λατρευω τον Παντελη.....σαν καλλιτεχνη ποιητη τραγουδοποιο...αλλα κυριως σαν ανθρωπο...γιατι ειναι συνανθρωπος...να σαι καλα που ομορφυνες το διαδικτυακο μου περασμα...με ηχους ομορφους και μελωδικους.
Πολύ ομορφο τραγουδι..Μου θυμιζει ενα καλοκαιρι στα κηθυρα.. Καλο σκ Φωτεινή.
Σε βρίσκω ΑΨΟΓΗ!
Καλησπέρα :)
Ευχαριστώ πολύ Φωτεινούλα, που καθάρισες πάλι για μένα!
Πολλά φιλιά!
Roadartist
To τέρας της αμάθειας,
Κατερίνα,
πώς λέγεται το να κάθεσαι Σαββατόβραδο στον υπολογιστή μπροστά, να σερφάρεις στο internet?
Πολλά φιλιά σε όλους!
ΑΧ ΑΧ ΑΧ....
Δημοσίευση σχολίου