Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Το πρώτο μου μπλογκοπαιχνίδι

Aπαντώντας στην πρόσκληση της Παναγιώτας http://giotavita.blogspot.com/ έρχομαι να παίξω κι εγώ.

Πρωτάρα στον χώρο και δυσκολεύομαι αρκετά, αλλά θα το παλέψω.
Αν ακολουθήσω τους αυστηρούς κανόνες του παιχνιδιού όπως τους βλέπω να κυκλοφορούν στο internet, πρέπει να μιλήσω για το «Τα τείχη δεν χωρίζουν» της Μαρίας Γιαχνάκη. Γιατί; Ενόψει ενός ταξιδιού που θα κάνω στο Ισραήλ τον άλλο μήνα, είπα να μπω στο κλίμα διαβάζοντας για έναν έρωτα στην συγκεκριμένη περιοχή. Δεν βγαίνει βέβαια νόημα από το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά έτσι είναι το παιχνίδι.
Λοιπόν σελίδα 123, έκτη περίοδος :

«…..Το ραντεβού μου με τον Αμπτάλα ήταν προς το απόγευμα. Ο Αμπτάλα ήταν μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, πολυπράγμων, εδώ και χρόνια από τα πιο δυνατά μέλη της Φατάχ, της πολιτικής και στρατιωτικής οργάνωσης που ίδρυσε ο Αραφάτ για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Σήμερα ο Αμπτάλα ήταν υπεύθυνος και καθοδηγούσε τους επίδοξους καμικάζι αυτοκτονίας…..»

Δεν θέλω να χαλάσω το χατίρι και της φίλης μου της Παναγιώτας που ζητάει ένα βιβλίο που με σημάδεψε. Ένα τέτοιο ήταν η "Ασκητική» του Καζαντζάκη στα 17 μου. Δεν το παίζω πολύξερη και κουλτουριάρα αλλά, πραγματικά, διάβασα Καζαντζάκη στην εφηβεία μου και με συγκλόνισε. Μου χάραξε πορεία ζωής. Αυτό ήταν όμως προ αμνημονεύτων χρόνων.
Σχετικά πρόσφατα τέτοιο βιβλίο ήταν το «Όπως τ’ όνειρο», του Νίκου Ντακάκη. http://athivoles.blogspot.com/
Δεν το ξέρετε γιατί δεν διακινήθηκε ευρέως αλλά ήταν αυτό που μ’ έβαλε στον χώρο «κατασκευής» του βιβλίου γενικότερα. Ήταν το βιβλίο που δαχτυλογράφησα από το χειρόγραφο και βοήθησα ακόμα και στην διανομή του. Συμμετοχή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο στάδιο. Το πονώ και τ’ αγαπώ σαν να το έχω γράψει εγώ η ίδια. Λοιπόν..

«….-Δεν κατάλαβες καλά. Η Βαγγελιά τον έκλεψε. Στην Καντάνασσα, στου αδελφού μου του Σήφη, τον πήγε. Βήμα-βήμα ήξερε η Βαγγελιά τη διαδρομή κι ας μην είχε πάει ποτέ της. Εκατό φορές είχε ακούσει κι από μένα κι από την Πολυτίμη μου, τις ιστορίες. Κτυπά που λες, ξημέρωμα την πόρτα του Σήφη, είχε και χρόνια να τη δει αυτός και δεν τη γνώρισε. Του έδωσε γνωριμία.
-Μπάρμπα μ’ έκλεψε ο Νίκος, του είπε, φρόντισε να μας φιλοξενήσεις και να μας παντρέψεις..."

Ήταν πολύ μικρές οι περίοδοι και έβαλα κάτι παραπάνω για να δείτε "το κλέψιμο της νύφης".

Δυστυχώς δεν έχω πέντε άτομα να καλέσω για συνεχίσω το παιχνίδι!


6 σχόλια:

κυκλάμινο είπε...

Το κλέψιμο του γαμπρού ήθελες να πεις!
Χαίρομαι Φωτεινούλα μου που μπήκες στο παιχνίδι, γενικώς!
Φιλιά!

panagiota είπε...

Μια χαρά τα πήγες Φωτεινή.
Μας έδωσες λίγο απ'όλα.Το πρώτο βιβλίο δεν το ξέρω.Ο Καζαντζάκης κι εμένα με συντρόφεψε στην εφηβεία και αργότερα,και δεν ήταν θέμα κουλτούρας ή πολυξερίας,πολλοί τότε είμασταν λάτρεις του.
Εύχομαι καλή επιτυχία να έχει το βιβλίο του συμπλοκίτη που επιμελήθηκες.
Σ'ευχαριστώ για όλα όσα μας έδωσες.
Την καλημέρα μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ενδιαφέρουσα η συμμετοχή σου και βρίσκω στο βιβλίο του συμπατριώτη σου μια οικεία περιγραφή αι πολύ γλαφυρή

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Φωτεινή S είπε...

Panagiota,
σ’ ευχαριστώ για την ενθάρρυνσή σου.
Το διάβασμα είναι μια αγαπημένη μου απασχόληση. Τον τελευταίο καιρό έχω κολλήσει λίγο με τον υπολογιστή και την αυξημένη δουλειά, αλλά ποτέ δε λείπει το βιβλίο από το κομοδίνο μου. Όσο για το βιβλίο «Όπως τ’ όνειρο», έχω αρχίσει να πιστεύω ότι όλα είναι θέμα διασυνδέσεων. Τέτοιες δυστυχώς δεν έχουμε, οπότε φοβάμαι ότι η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη προς την αφάνεια.
Καληνύχτα και καλή διασκέδαση!

Φύρδην–μίγδην ή Γλαρένια μου,
και πού να το διαβάσεις όλο! Όχι να το παινέψω σαν «δικό μου», αλλά θεωρώ ότι είναι αξιολογότατο. Όπως είπα και παραπάνω στην Panagiota, είναι θέμα διασυνδέσεων και πού ’ν’ τις.
Φιλιά και κρητικές αγκαλιές και καλή διασκέδαση και σ’ εσένα.

Unknown είπε...

ANTONIS OK

κυκλάμινο είπε...

Φωτεινάκι, μετά το μετά. Φιλιά!