Καλό 2021 για να μην κλείσουμε!
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
"Η αδελφότητα των στεναγμών" του Νίκου Ντακάκη από τις εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη
Πριν από ένα χρόνο ακριβώς έκανα την τελευταία μου ανάρτηση σε αυτόν εδώ τον χώρο. Στοίχειωσε αυτός ο "Επιθεωρητής" εδώ μέσα.
Τελικά το blogging είναι δύσκολη υπόθεση. Θέλει κόπο και χρόνο. Από τη στιγμή που δεν είμαι διατεθειμένη να βγάλω τα εσώψυχά μου στο διαδίκτυο, (δεν ενδιαφέρει κανέναν η καθημερινότητά μου), το άφησα. Κράτησα και κρατώ ό,τι είναι καλό, ό,τι συνάντησα όλον αυτό τον καιρό εδώ μέσα που αξίζει, (φίλους και επαφές), και οι εξομολογήσεις... προσωπικά μόνο.
Αφορμή για την ενεργοποίηση αυτή στάθηκε η έκδοση του βιβλίου του Νίκου Ντακάκη "Η αδελφότητα των στεναγμών" από τον εκδοτικό οίκο Α.Α.Λιβάνη.
Ένα βιβλίο που πέρασε από τα χέρια μου, από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία, αφού το δαχτυλογράφησα από το χειρόγραφο του συγγραφέα. Το πονάω σαν δικό μου και χαίρομαι με την επιτυχία του.
Δικαιούμαι, νομίζω, να καμαρώνω και να πανηγυρίζω γι' αυτό.
Τελικά το blogging είναι δύσκολη υπόθεση. Θέλει κόπο και χρόνο. Από τη στιγμή που δεν είμαι διατεθειμένη να βγάλω τα εσώψυχά μου στο διαδίκτυο, (δεν ενδιαφέρει κανέναν η καθημερινότητά μου), το άφησα. Κράτησα και κρατώ ό,τι είναι καλό, ό,τι συνάντησα όλον αυτό τον καιρό εδώ μέσα που αξίζει, (φίλους και επαφές), και οι εξομολογήσεις... προσωπικά μόνο.
Αφορμή για την ενεργοποίηση αυτή στάθηκε η έκδοση του βιβλίου του Νίκου Ντακάκη "Η αδελφότητα των στεναγμών" από τον εκδοτικό οίκο Α.Α.Λιβάνη.
Ένα βιβλίο που πέρασε από τα χέρια μου, από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία, αφού το δαχτυλογράφησα από το χειρόγραφο του συγγραφέα. Το πονάω σαν δικό μου και χαίρομαι με την επιτυχία του.
Δικαιούμαι, νομίζω, να καμαρώνω και να πανηγυρίζω γι' αυτό.
Aυτό είναι! Δείτε το!
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
«Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ» του JOHN B. PRIESTLEY από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης
Χθες βράδυ, στο Σπίτι του Πολιτισμού, παρακολούθησα από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.ΚΡΗΤΗΣ το έργο "Ο Επιθεωρητής έρχεται" του John B.Priestley
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Μια ΜεγαλοΑστική Οικογένεια στην Επαρχιακή Αγγλία. Η Οικογένεια Μπέρλινγκ. Πατέρας αυθεντικός Άγγλος βιομήχανος, στυγνός πλουτοκράτης, κλασικός εργοδότης με πλήρη ταξική συνείδηση της ταξικής του αποστολής. Κοσμοπολίτης, φιλόδοξος και άνθρωπος του συμφέροντος και του Βρεταννικού Κατεστημένου. Η σύζυγός του Συμπιλ, μια ήπιων τόνων Αγγλίδα σύζυγος Αστικής οικογένειας, των σαλονιών, των συλλόγων εποχής, των "φιλανθρωπικών" συγκεντρώσεων. Η Κόρη τους Σήλα, μια γλυκύτατη νεαρή Αγγλίδα, κακομαθημένη μάλλον αλλά Όχι φθαρμένη, με ψηλό δείκτη Κοινωνικών αντανακλαστικών και ευαισθησιών, διατηρεί ανέπαφη την αγνότητά της και τον ανθρωπισμό της πνιγμένη στο βαρύ Αστικό περιβάλλον. Ο Αδελφός της Έρικ, ένα κλασικό πλουσιόπαιδο ρεμάλι του στυλ "τα έχω όλα και κάνω ότι γουστάρω...", με εμφανείς τάσεις αλκοολισμού και ο Αρραβωνιαστικός της Σήλα, ο Τζέραλντ Κροφτ, γνήσιο τέκνο και αυτό ΜεγαλοΑστικής οικογένειας.. Καταλύτης στη ζωής τους και στις απόψεις τους, ένας ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ, ο οποίος εισβάλλει στην κυριολεξία στην "ευτυχισμένη" τους θαλπωρή ένα απόγευμα αναγγέλοντάς τους την ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ μιας νεαρής κοπέλλας με την οποία θα αποδειχτεί με τραγικό τρόπο η άμεση ΣΧΕΣΗ ΟΛΩΝ με το πρόσωπό της και τη ζωή της όπως επίσης και το τραγικό της τέλος. Ένας ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ λοιπόν που ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ το ΣΥΜΠΑΝ στη ζωή τους, ανασταίνει τις καλά κρυμμένες ΕΝΟΧΕΣ της οικογένειας και αναδεικνύοντας με ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΧΗ πάνω από την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ διαλύει τον ήδη σάπιο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΣΤΟ τους.
Το ΤΕΛΟΣ του ΕΡΓΟΥ, δοσμένο με ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΕΣΤΡΙΑ, απρόοπτο, ανατρεπτικό, ανατρέπει τη ροή του λογικού χρόνου και αναδεικνύει το πρόσωπο του ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ έξω και πάνω από τον Χωρόχρονο, μόνιμου Κοινωνικού Κριτή.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ζωή Ρηγοπούλου
Σκηνοθεσία: Μανούσος Μανουσάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Βάλια Μαργαρίτη
Μουσική: Μανώλης Μανουσάκης
Φωτισμοί: Παντελής Πετράκης
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Αλέξης Σταυράκης (Άρθουρ)
Αγάπη Μανουρά (Σύμπιλ Μπέρλινγκ)
Δημήτρης Αγοράς (Επιθεωρητής Γκουλ)
Δημήτρης Τσιλιφώνης (Τζέραλντ Κροφτ)
Βλάσης Πασιούδης (Έρικ Μπέρλινγκ)
Στέλα Ερμή (Σήλα Μπέρλινγκ)
Σοφία Χαλαζιά (Έντνα)
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Μια ΜεγαλοΑστική Οικογένεια στην Επαρχιακή Αγγλία. Η Οικογένεια Μπέρλινγκ. Πατέρας αυθεντικός Άγγλος βιομήχανος, στυγνός πλουτοκράτης, κλασικός εργοδότης με πλήρη ταξική συνείδηση της ταξικής του αποστολής. Κοσμοπολίτης, φιλόδοξος και άνθρωπος του συμφέροντος και του Βρεταννικού Κατεστημένου. Η σύζυγός του Συμπιλ, μια ήπιων τόνων Αγγλίδα σύζυγος Αστικής οικογένειας, των σαλονιών, των συλλόγων εποχής, των "φιλανθρωπικών" συγκεντρώσεων. Η Κόρη τους Σήλα, μια γλυκύτατη νεαρή Αγγλίδα, κακομαθημένη μάλλον αλλά Όχι φθαρμένη, με ψηλό δείκτη Κοινωνικών αντανακλαστικών και ευαισθησιών, διατηρεί ανέπαφη την αγνότητά της και τον ανθρωπισμό της πνιγμένη στο βαρύ Αστικό περιβάλλον. Ο Αδελφός της Έρικ, ένα κλασικό πλουσιόπαιδο ρεμάλι του στυλ "τα έχω όλα και κάνω ότι γουστάρω...", με εμφανείς τάσεις αλκοολισμού και ο Αρραβωνιαστικός της Σήλα, ο Τζέραλντ Κροφτ, γνήσιο τέκνο και αυτό ΜεγαλοΑστικής οικογένειας.. Καταλύτης στη ζωής τους και στις απόψεις τους, ένας ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ, ο οποίος εισβάλλει στην κυριολεξία στην "ευτυχισμένη" τους θαλπωρή ένα απόγευμα αναγγέλοντάς τους την ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ μιας νεαρής κοπέλλας με την οποία θα αποδειχτεί με τραγικό τρόπο η άμεση ΣΧΕΣΗ ΟΛΩΝ με το πρόσωπό της και τη ζωή της όπως επίσης και το τραγικό της τέλος. Ένας ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ λοιπόν που ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ το ΣΥΜΠΑΝ στη ζωή τους, ανασταίνει τις καλά κρυμμένες ΕΝΟΧΕΣ της οικογένειας και αναδεικνύοντας με ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΧΗ πάνω από την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ διαλύει τον ήδη σάπιο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΣΤΟ τους.
Το ΤΕΛΟΣ του ΕΡΓΟΥ, δοσμένο με ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΕΣΤΡΙΑ, απρόοπτο, ανατρεπτικό, ανατρέπει τη ροή του λογικού χρόνου και αναδεικνύει το πρόσωπο του ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ έξω και πάνω από τον Χωρόχρονο, μόνιμου Κοινωνικού Κριτή.
Μετάφραση: Ζωή Ρηγοπούλου
Σκηνοθεσία: Μανούσος Μανουσάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Βάλια Μαργαρίτη
Μουσική: Μανώλης Μανουσάκης
Φωτισμοί: Παντελής Πετράκης
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Αλέξης Σταυράκης (Άρθουρ)
Αγάπη Μανουρά (Σύμπιλ Μπέρλινγκ)
Δημήτρης Αγοράς (Επιθεωρητής Γκουλ)
Δημήτρης Τσιλιφώνης (Τζέραλντ Κροφτ)
Βλάσης Πασιούδης (Έρικ Μπέρλινγκ)
Στέλα Ερμή (Σήλα Μπέρλινγκ)
Σοφία Χαλαζιά (Έντνα)
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Πρίν έξι μήνες ο Μιχάλης Αεράκης μου έφερε να διαβάσω το έργο του Πρίσλεϋ «Ο Επιθεωρητής Έρχεται». Δε νομίζω να μπορούσε κάποιος να είχε κάνει καλύτερη επιλογή έργου για την εποχή που διανύουμε.
Η πρόκληση ήταν δελεαστική, από τη μια το υπέροχο έργο που ανακάλυψε ο Μιχάλης, από την άλλη η προοπτική να έχω την ευκαιρία να μείνω στα αγαπημένα μου Χανιά μερικούς μήνες και φέτος τον χειμώνα και να συναντήσω για άλλη μια φορά το υπέροχο θεατρικό κοινό της πόλης μας.
Το έργο γράφτηκε το 1945, διαδραματίζεται το 1912 και αφορά το 2010, το σήμερα δηλαδή και, δυστυχώς, ίσως και το αύριο.
Χίλια εννιακόσια δώδεκα λοιπόν, παραμονές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, η βιομηχανική επανάσταση προχωρά καλπάζοντας, τεχνολογική κοσμογονία σε όλα τα επίπεδα. Καινούργιες εφευρέσεις εκτινάσσουν τη βιομηχανία, ανακαλύψεις αλλάζουν τη θεώρηση της ύλης και του σύμπαντος, αμύθητος πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια λίγων και πείνα στα στομάχια των πολλών.
Η κοινωνία χάνει τον ιστό που την συνδέει, ο κάθε ένας σκέφτεται μόνον τον εαυτό του τη δουλειά του και την επιτυχία του, τίποτε άλλο, όπως εύγλωττα διακηρύσσει ο Άρθουρ Μπέρλινγκ, ο πρεσβύτερος της παρέας των επιτυχημένων Άγγλων επιχειρηματιών που είναι και οι ήρωες του έργου μας. Ήρωες επηρμένοι, κενόδοξοι, υπερφίαλοι, σίγουροι για τον εαυτό τους και την επιτυχία τους δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα την αδίσταχτη πορεία τους για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με οποιοδήποτε κόστος σε ανθρώπινες ζωές και ψυχές.
Η «αγία οικογένεια», που είναι ο πυρήνας του έργου, γιορτάζει τον αρραβώνα της κόρης τους με έναν πάμπλουτο και ανώτερης τάξης από αυτούς «ιδανικό γαμπρό».
Την υποκριτική ευωχία έρχεται να την αναταράξει συθέμελα ένας αστυνομικός επιθεωρητής. Όλοι οι συνδαιτυμόνες έρχονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους. Ευθύνες απέναντι στην κοινωνία, ευθύνες που ποτέ δεν φαντάζονταν ότι μπορούσαν να έχουν.
Το έργο είναι σκληρό, σοφό, άτεγκτο. Παράλληλα ξεχειλίζει από χιούμορ και σαρκασμό. Η κριτική που ασκεί ο Πρίσλεϋ είναι τόσο ουσιαστική ώστε ισχύει διαχρονικά για την ανθρώπινη κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι ηθοποιοί που είχα την τύχη να συνεργαστώ είναι όλοι τόσο γοητευμένοι από τον ρόλο τους και το έργο ώστε πραγματικά δημιούργησαν μια παράσταση μοναδική. Οι νεώτεροι με το πάθος τους και τον αυθορμητισμό τους και οι παλαιότεροι με την πείρα και την γνώση της τέχνης τους δημιουργούν ένα αρμονικό σύνολο που ισορροπεί και προβάλλει με ιδιοφυή τρόπο τις απρόσμενες εξελίξεις του έργου. Ο δικός μου σκοπός ήταν να τονίσω ιδιαίτερα τον σαρκασμό που υποβόσκει ανάμεσα από τις λέξεις, το καυστικό χιούμορ που έρπει ανάμεσα από τις προτάσεις, και να κινήσω γοργά και σύνθετα τους ήρωες πάνω στην σκηνή δημιουργώντας μια «πραγματικότητα». Η δημιουργία μιας πραγματικότητας είναι και το ζητούμενο για κάθε έργο που ζωντανεύει στη σκηνή ή τις οθόνες και αυτό το κατορθώνουμε τονίζοντας, πέρα από τον λόγο, τις εσωτερικότερες σχέσεις των ηρώων που αναδεικνύονται με την σιωπή.
Η πρόκληση ήταν δελεαστική, από τη μια το υπέροχο έργο που ανακάλυψε ο Μιχάλης, από την άλλη η προοπτική να έχω την ευκαιρία να μείνω στα αγαπημένα μου Χανιά μερικούς μήνες και φέτος τον χειμώνα και να συναντήσω για άλλη μια φορά το υπέροχο θεατρικό κοινό της πόλης μας.
Το έργο γράφτηκε το 1945, διαδραματίζεται το 1912 και αφορά το 2010, το σήμερα δηλαδή και, δυστυχώς, ίσως και το αύριο.
Χίλια εννιακόσια δώδεκα λοιπόν, παραμονές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, η βιομηχανική επανάσταση προχωρά καλπάζοντας, τεχνολογική κοσμογονία σε όλα τα επίπεδα. Καινούργιες εφευρέσεις εκτινάσσουν τη βιομηχανία, ανακαλύψεις αλλάζουν τη θεώρηση της ύλης και του σύμπαντος, αμύθητος πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια λίγων και πείνα στα στομάχια των πολλών.
Η κοινωνία χάνει τον ιστό που την συνδέει, ο κάθε ένας σκέφτεται μόνον τον εαυτό του τη δουλειά του και την επιτυχία του, τίποτε άλλο, όπως εύγλωττα διακηρύσσει ο Άρθουρ Μπέρλινγκ, ο πρεσβύτερος της παρέας των επιτυχημένων Άγγλων επιχειρηματιών που είναι και οι ήρωες του έργου μας. Ήρωες επηρμένοι, κενόδοξοι, υπερφίαλοι, σίγουροι για τον εαυτό τους και την επιτυχία τους δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα την αδίσταχτη πορεία τους για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών με οποιοδήποτε κόστος σε ανθρώπινες ζωές και ψυχές.
Η «αγία οικογένεια», που είναι ο πυρήνας του έργου, γιορτάζει τον αρραβώνα της κόρης τους με έναν πάμπλουτο και ανώτερης τάξης από αυτούς «ιδανικό γαμπρό».
Την υποκριτική ευωχία έρχεται να την αναταράξει συθέμελα ένας αστυνομικός επιθεωρητής. Όλοι οι συνδαιτυμόνες έρχονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους. Ευθύνες απέναντι στην κοινωνία, ευθύνες που ποτέ δεν φαντάζονταν ότι μπορούσαν να έχουν.
Το έργο είναι σκληρό, σοφό, άτεγκτο. Παράλληλα ξεχειλίζει από χιούμορ και σαρκασμό. Η κριτική που ασκεί ο Πρίσλεϋ είναι τόσο ουσιαστική ώστε ισχύει διαχρονικά για την ανθρώπινη κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι ηθοποιοί που είχα την τύχη να συνεργαστώ είναι όλοι τόσο γοητευμένοι από τον ρόλο τους και το έργο ώστε πραγματικά δημιούργησαν μια παράσταση μοναδική. Οι νεώτεροι με το πάθος τους και τον αυθορμητισμό τους και οι παλαιότεροι με την πείρα και την γνώση της τέχνης τους δημιουργούν ένα αρμονικό σύνολο που ισορροπεί και προβάλλει με ιδιοφυή τρόπο τις απρόσμενες εξελίξεις του έργου. Ο δικός μου σκοπός ήταν να τονίσω ιδιαίτερα τον σαρκασμό που υποβόσκει ανάμεσα από τις λέξεις, το καυστικό χιούμορ που έρπει ανάμεσα από τις προτάσεις, και να κινήσω γοργά και σύνθετα τους ήρωες πάνω στην σκηνή δημιουργώντας μια «πραγματικότητα». Η δημιουργία μιας πραγματικότητας είναι και το ζητούμενο για κάθε έργο που ζωντανεύει στη σκηνή ή τις οθόνες και αυτό το κατορθώνουμε τονίζοντας, πέρα από τον λόγο, τις εσωτερικότερες σχέσεις των ηρώων που αναδεικνύονται με την σιωπή.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010
Update Βραβείων συνέχεια
Αρχικά είπα να κάνω σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση, αλλά μετά βγήκε ανάρτηση.
Αγαπητοί μου φίλοι, έκανα "γλεντζιά", όπως λέγαμε παιδιά στα παιχνίδια μας. Αν δεν το καταλάβατε, σας τολέω εγώ, έστω και καθυστερημένα. Ωραία και καλή, πήρα το βραβείο μου και από δω παν' κι οι άλλοι.
Δεν το έδωσα σε κανέναν. Οι λόγοι....πολλοί. Βασικά γιατί, προσωπικά, δεν τα πιστεύω. Δεν βλέπω σε τι ωφελούν αυτά καθεαυτά τα βραβεία. Σε δουλειά να βρισκόμαστε μόνο.(Η αλήθεια είναι πως χάρηκα που με σκέφτηκαν οι φίλοι που μου το απένειμαν).
Όμως, κατόπιν e-παραπόνου της φίλης μου της Κατερίνας, (η οποία αλλάζει σπίτια σαν τα πουκάμισα, και αφού δήλωσε πως θα μείνει στην ανηφόρα), θα της το απονείμω μετά κατάλληλης μουσικής υπόκρουσης. (Μη ψάχνετε να ακούσετε τη μουσική. Φανταστείτε και κάτι. Όλα έτοιμα τα θέλετε;)Στην πορεία σκέφτηκα και
Λοιπόν, απονέμω το βραβείο του "Ηλιόλουστου blog" σε:
1. στην Κατερίνα ΔεΣταΠα με τα αμέτρητα blog,(τελευταία δείχνει να έχει σταθεροποιηθεί στην Ανηφόρα), που έχει γεμίσει το Υoutube με ήλιους, πουλιά και μουσικές
2. στην Κατερίνα -dollitsa που όταν χαμογελά λάμπει η blogο-γειτονιά και
3. στην Artanis, στη Νέα Ζηλανδία, με τα υπέροχα κόκκινα δειλινά, που δεν σταματά να κρατάει επαφή και να μας δείχνει τι γίνεται στην άλλη άκρη του κόσμου.
Αγαπητοί μου φίλοι, έκανα "γλεντζιά", όπως λέγαμε παιδιά στα παιχνίδια μας. Αν δεν το καταλάβατε, σας τολέω εγώ, έστω και καθυστερημένα. Ωραία και καλή, πήρα το βραβείο μου και από δω παν' κι οι άλλοι.
Δεν το έδωσα σε κανέναν. Οι λόγοι....πολλοί. Βασικά γιατί, προσωπικά, δεν τα πιστεύω. Δεν βλέπω σε τι ωφελούν αυτά καθεαυτά τα βραβεία. Σε δουλειά να βρισκόμαστε μόνο.(Η αλήθεια είναι πως χάρηκα που με σκέφτηκαν οι φίλοι που μου το απένειμαν).
Όμως, κατόπιν e-παραπόνου της φίλης μου της Κατερίνας, (η οποία αλλάζει σπίτια σαν τα πουκάμισα, και αφού δήλωσε πως θα μείνει στην ανηφόρα), θα της το απονείμω μετά κατάλληλης μουσικής υπόκρουσης. (Μη ψάχνετε να ακούσετε τη μουσική. Φανταστείτε και κάτι. Όλα έτοιμα τα θέλετε;)Στην πορεία σκέφτηκα και
Λοιπόν, απονέμω το βραβείο του "Ηλιόλουστου blog" σε:
1. στην Κατερίνα ΔεΣταΠα με τα αμέτρητα blog,(τελευταία δείχνει να έχει σταθεροποιηθεί στην Ανηφόρα), που έχει γεμίσει το Υoutube με ήλιους, πουλιά και μουσικές
2. στην Κατερίνα -dollitsa που όταν χαμογελά λάμπει η blogο-γειτονιά και
3. στην Artanis, στη Νέα Ζηλανδία, με τα υπέροχα κόκκινα δειλινά, που δεν σταματά να κρατάει επαφή και να μας δείχνει τι γίνεται στην άλλη άκρη του κόσμου.
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010
Βραβείων συνέχεια.
Μα, βρε παιδιά, πώς μπορεί ένα blog που είναι "κλειστό" στην ουσία, να βραβεύεται?
Και τι βραβείο! Το βραβείο του "Ηλιόλουστου blog", μέσα στο καταχείμωνο.
Το δέχομαι ευχαρίστως όμως, γιατί εμείς, εδώ, στο Ρέθυμνο, δεν έχουμε χειμώνα.
Μας ξέχασε. Οι θερμοκρασίες μας είναι από 20 βαθμούς και πάνω, εδώ και πολύν καιρό.
Και επίσης, το 90% των φωτογραφιών μου είναι με ηλιοβασιλέματα και ανατολές ηλίου. Οπότε, κατά κάποιο τρόπο, το "αξίζω".
Ευχαριστώ πολύ την Στέλλα και τον Σωτήρη που μου το έδωσαν.
Και δυο λόγια για τη "σιωπή" του blog αυτού.
Έχω ξαναγράψει πως δεν είμαι του γραπτού λόγου. Με καταπιέζει. Με αγχώνει. Ούτε και πολύ των εξομολογήσεων. (τα εν οίκω μη εν δήμω). Οπότε, θα μου πείτε, τι το άνοιξες το ρημάδι το blog;
Ηλεκτρονικό ημερολόγιο, λέει, είναι.
Ε, αφού δεν σου αρέσει να γράφεις, τι το θέλεις;
Εύλογη απορία. Είναι χρήσιμο όμως, γιατί εδώ μέσα γνώρισα πάρα πολύ κόσμο (πραγματικούς ανθρώπους) πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου και έχω κάνει πολλές φιλίες (πραγματικές φιλίες). Εξακολουθώ και παρακολουθώ τα γραπτά εκατοντάδων (κυριολεκτικά) bloggers, χωρίς να μένει χρόνος όμως για σχόλια και e-κοινωνικές τυπικότητες.
Tο κρατάω λοιπόν, "ανοικτό" γιατί είναι ένας ανοικτός δρόμος επικοινωνίας μαζί σας. Οποιαδήποτε στιγμή, με ένα άρθρο, που θα έχει κάτι ουσιαστικό να πει, είμαστε πάλι μαζί.
Και τι βραβείο! Το βραβείο του "Ηλιόλουστου blog", μέσα στο καταχείμωνο.
Το δέχομαι ευχαρίστως όμως, γιατί εμείς, εδώ, στο Ρέθυμνο, δεν έχουμε χειμώνα.
Μας ξέχασε. Οι θερμοκρασίες μας είναι από 20 βαθμούς και πάνω, εδώ και πολύν καιρό.
Και επίσης, το 90% των φωτογραφιών μου είναι με ηλιοβασιλέματα και ανατολές ηλίου. Οπότε, κατά κάποιο τρόπο, το "αξίζω".
Ευχαριστώ πολύ την Στέλλα και τον Σωτήρη που μου το έδωσαν.
Και δυο λόγια για τη "σιωπή" του blog αυτού.
Έχω ξαναγράψει πως δεν είμαι του γραπτού λόγου. Με καταπιέζει. Με αγχώνει. Ούτε και πολύ των εξομολογήσεων. (τα εν οίκω μη εν δήμω). Οπότε, θα μου πείτε, τι το άνοιξες το ρημάδι το blog;
Ηλεκτρονικό ημερολόγιο, λέει, είναι.
Ε, αφού δεν σου αρέσει να γράφεις, τι το θέλεις;
Εύλογη απορία. Είναι χρήσιμο όμως, γιατί εδώ μέσα γνώρισα πάρα πολύ κόσμο (πραγματικούς ανθρώπους) πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου και έχω κάνει πολλές φιλίες (πραγματικές φιλίες). Εξακολουθώ και παρακολουθώ τα γραπτά εκατοντάδων (κυριολεκτικά) bloggers, χωρίς να μένει χρόνος όμως για σχόλια και e-κοινωνικές τυπικότητες.
Tο κρατάω λοιπόν, "ανοικτό" γιατί είναι ένας ανοικτός δρόμος επικοινωνίας μαζί σας. Οποιαδήποτε στιγμή, με ένα άρθρο, που θα έχει κάτι ουσιαστικό να πει, είμαστε πάλι μαζί.
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009
Ο άστατος καιρός του φθινοπώρου
Το φθινόπωρο, με τον άστατο καιρό του, δημιουργεί τέτοιες εικόνες στο Ρέθυμνο.
Μ' αυτές τις φωτογραφίες είπα να ξεκινήσω την καινούρια ζωή του παιδιού μου, αύριο,
και να κλείσω έναν κύκλο της ζωής μου που ξεκίνησε πριν 18 χρόνια
με τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού.
Όποιος το έχει ζήσει μπορεί να με καταλάβει, όποιος πάλι δεν ξέρει για τι μιλάω,
όταν έρθει στη θέση μου θα με θυμηθεί.
Είναι υπέροχο να έχεις την αίσθηση ότι ολοκλήρωσες σωστά ένα έργο ζωής.
Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ανατροφή ενός παιδιού,
"έργο ζωής"!
"έργο ζωής"!
Λάθη; Πολλά!!!
Αλλά λάθη κάνει κάποιος στην προσπάθειά του να παράγει έργο,
όχι στην απραξία.
Update 26-09-2009
Ξεκίνησα να απαντήσω στα σχόλια και βγήκε σχόλιο-σεντόνι, οπότε το μετέφερα μπροτσά.
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές σας κι εδώ και στο προηγούμενο ποστ. Εύχομαι σε όσους έχουν τέτοιον αγώνα μέσα στον σπίτι τους, καλή και πολλή δύναμη ν' αντέξουν την πίεση κι αυτοί και τα παιδιά τους (για σένα Σοφία και Ελευθερία το λέω. Την Ελευθερία την είδα και από κοντά και με βοήθησε αφάνταστα. Δεν ξέρω πώς να την ευχαριστήσω)
Για όσους έχουν μικρά παιδιά ακόμα, να χαρούν την παιδικότητα των παιδιών τους, πάντα με μια ανοιχτή αγκαλιά και να αξιωθούν να ζήσουν τέτοιες χαρές!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές σας κι εδώ και στο προηγούμενο ποστ. Εύχομαι σε όσους έχουν τέτοιον αγώνα μέσα στον σπίτι τους, καλή και πολλή δύναμη ν' αντέξουν την πίεση κι αυτοί και τα παιδιά τους (για σένα Σοφία και Ελευθερία το λέω. Την Ελευθερία την είδα και από κοντά και με βοήθησε αφάνταστα. Δεν ξέρω πώς να την ευχαριστήσω)
Για όσους έχουν μικρά παιδιά ακόμα, να χαρούν την παιδικότητα των παιδιών τους, πάντα με μια ανοιχτή αγκαλιά και να αξιωθούν να ζήσουν τέτοιες χαρές!
Λοιπόν τα νέα μου!
Οι μέρες πέρασαν και όλα έγιναν όπως θα έπρεπε να γίνουν. Όλο το άγχος για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα έφυγε γιατί τώρα υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μπροστά μας. Μένει η συναρμολόγηση των ήδη αγορασμένων επίπλων που θα γίνει μετά τις εκλογές, οπότε θα κάνω πάλι ένα νέο ταξίδι για να ολοκληρωθεί η εγκατάσταση. Λείπουν κάτι ψιλά όπως μπρίκι, τηγάνι, κατσαρόλες κλπ. Αλλά αυτά είναι μικροπράγματα.
Πολύ τη χάρηκα τη διαδικασία τελικά, παρόλο που ήμουν μέσα στο άγχος τις προηγούμενες μέρες.
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
Επιτέλους βγήκαν τα αποτελέσματα
Βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων για την εισαγωγή των παιδιών μας στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Οι κόποι χρόνων παιδιών και γονέων ανταμοίφθηκαν και τώρα τα μεν παιδιά πανηγυρίζουν, οι δε γονείς τρέχουν και δεν φτάνουν.
Χαρισμένο στο γιο μου που έκανε μια προσπάθεια όλο τον προηγούμενο χρόνο και τώρα περιμένει να ζήσει την ανεξαρτησία του σαν φοιτητής, στο σπίτι ΤΟΥ, με τον αποκλειστικό ΤΟΥ χώρο, τον υπολογιστή ΤΟΥ, την τηλεόραση ΤΟΥ κλπ.Πέρασε στη σχολή που ήθελε και είναι πολύ ευχαριστημένος. Μαζί του κι εμείς οι γονείς του που στόχος μας πάντα είναι η ευτυχία των παιδιών μας.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που πέρασαν σε κάποια σχολή και τους εύχομαι καλή φοιτητική ζωή μαζί με τη "συμβουλή" πάνω απ' όλα να προσέχουν τους εαυτούς τους γιατί είναι ΜΟΝΑΔΙΚΑ.
Όλα τα παιδιά που πέτυχαν βρίσκονται εδώ
Update: Ευχαριστώ όλους τους φίλους που άφησαν τις ευχές τους και την καλή τους κουβέντα.
Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
